digital2.mmb.org.gr Open in urlscan Pro
160.40.51.196  Public Scan

Form analysis
0 forms found in the DOM

Text Content

Αρχική Το έργο
Γρήγορη Μετάβαση
Toggle theme

EN

Αρχική Το έργο


ΨΗΦΙΑΚΌ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΌ ΑΠΌΘΕΜΑ ΣΥΛΛΌΓΟΥ ΟΙ ΦΊΛΟΙ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΉΣ


ΑΡΧΕΊΟ ΘΕΟΔΩΡΆΚΗ, ΜΊΚΗ

Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στη Χίο, στις 29 Ιουλίου 1925 και πέθανε στην Αθήνα
στις 2 Σεπτεμβίου 2021. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και το Conservatoire του
Παρισιού. Το 1957 κέρδισε Χρυσό Μετάλλιο Σύνθεσης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ
Νεολαίας στη Μόσχα, το 1959 το βραβείο Copley και το 1963 το βραβείο Sibelius.
Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία για την προσφορά του στη δημοκρατία και τον
πολιτισμό και έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτωρ στα Πανεπιστήμια Αθηνών,
Θεσσαλονίκης, Μακεδονίας, Κρήτης και Θεσσαλίας. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη
μουσικής, αλλά και με τομείς πέραν της κύριας τέχνης του, όπως ποίηση,
πεζογραφία, φιλοσοφία, πολιτική. Το έργο του διαχωρίζεται σε τρεις κύριες
περιόδους: Α) 1937-1960: Συνθέτει έργα συμφωνικά και μουσικής δωματίου σύμφωνα
με δυτικοευρωπαϊκές μορφές και σύγχρονες τεχνικές. Β) 1960-1980: Επιχειρεί
σύζευξη της συμφωνικής ορχήστρας με λαϊκά όργανα και δημιουργεί νέες φόρμες με
βάση τη φωνή, οι οποίες εξελίσσονται σε καλλιτεχνικό κίνημα με μοναδική λαϊκή
απήχηση. Γ) Από το 1981: Επιστρέφει στις συμφωνικές μορφές και ασχολείται με το
είδος της όπερας. Στις 15 Δεκεμβρίου 1997 ο Μίκης Θεοδωράκης παραχώρησε το
προσωπικό του αρχείο στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας «Λίλιαν
Βουδούρη». Εντυπωσιακό σε όγκο και θεματική ποικιλία, απαρτίζεται από
χειρόγραφες παρτιτούρες και κείμενα, αποκόμματα τύπου, αφίσες, προγράμματα,
οπτικοακουστικό υλικό, διατριβές, μελέτες, φωτογραφίες, μετάλλια και ποικίλα
έντυπα. Τα χειρόγραφά του, μουσικά και κείμενα καθώς και μέρος της συλλογής
προγραμμάτων* είναι διαθέσιμα ηλεκτρονικά μέσω διαδικτύου. Τα μουσικά χειρόγραφα
περιλαμβάνουν παρτιτούρες, σχέδια και διασκευές που ταξινομήθηκαν με χρονολογική
σειρά. Τα χειρόγραφα κείμενα ταξινομήθηκαν χρονολογικά και ανά είδος και
χωρίζονται σε τέσσερις κύριες θεματικές κατηγορίες: Αλληλογραφία*, Πολιτικά,
Πολιτιστικά και Ποικίλα. * Σύμφωνα με διευκρίνιση του Συνθέτη, οι μουσικές
συνθέσεις, τα σχέδια, οι σημειώσεις, οι παραπομπές και γενικά το υλικό που δεν
έχει παρουσιασθεί σε συναυλίες ή δεν έχει κυκλοφορήσει σε δισκογραφική έκδοση,
αποτελεί απλό αρχειακό υλικό και σε καμία περίπτωση δεν έχει την έγκριση του
Συνθέτη να υποστεί οποιουδήποτε είδους επιμέλεια με σκοπό να παρουσιαστεί ή να
εκδοθεί στο μέλλον. ** Λόγω της νομοθεσίας περί πνευματικής ιδιοκτησίας, μόνο τα
μεταδεδομένα της αλληλογραφίας και των προγραμμάτων είναι διαθέσιμα μέσω του
διαδικτύου. Η πρόσβαση στα τεκμήρια γίνεται μόνο εντός του χώρου της
Βιβλιοθήκης.


ΑΡΧΕΊΟ ΚΑΜΑΡΆΔΟΥ, ΝΗΛΈΩΣ

Ο Νηλέας Καμαράδος (1847-1922) καταγόταν από τη Χίο και έζησε το μεγαλύτερο
μέρος της ζωής του στην Κωνσταντινούπολη, όπου σπούδασε πρακτική της ψαλμωδίας
κοντά στον Γεράσιμο Κανελλίδη, θεωρία με τον Παναγιώτη Κηλτσανίδη και γραφή της
ευρωπαϊκής μουσικής με τον Ιωάσαφ τον Ρώσσο. Όντας ερευνητής της βυζαντινής
μουσικής, δημοσίευσε πολλές μελέτες, κυρίως πάνω στο ρυθμό και το βυζαντινό
τονικό σύστημα. Δίδαξε και ανέδειξε πολλούς μαθητές, διαπρεπείς μουσικολόγους
και ιεροψάλτες. Ως πρωτοψάλτης διακρίθηκε για το «ίδιο» (ιδιαίτερο) ψαλτικό
ύφος, που αποτέλεσε «Σχολή». Από τα πιο γνωστά του μαθήματα είναι τα «Πολλαπλά»,
«Κύριε ελέησον» και το «Δύναμις Άγιος ο Θεός». Το Αρχείο Νηλέα Καμαράδου
περιήλθε στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη» το 1996 και
αποτελείται από εκκλησιαστικά μέλη και κείμενα γραμμένα από το τέλος του 18ου
έως τα μέσα του 20ού αιώνα. Μετά το θάνατο του μουσικοδιδασκάλου, το αρχείο
περιήλθε στον γαμπρό του, Νικόλαο Βλαχόπουλο, ο οποίος αντέγραψε, ταξινόμησε και
εμπλούτισε το υπάρχον υλικό.


ΑΡΧΕΊΟ ΛΙΆΛΙΟΥ, ΔΗΜΉΤΡΙΟΥ

Ο Δημήτριος Λιάλιος γεννήθηκε στην Πάτρα το Νοέμβριο του 1869. Από μικρή ηλικία
ξεκίνησε μαθήματα βιολιού και πιάνου στη γενέτειρά του με τον Ιταλό καθηγητή
Augusto Tiveri. Σε ηλικία 15 ετών έφυγε για την Ζυρίχη με σκοπό να σπουδάσει
μηχανολόγος, αλλά σύντομα εγκατέλειψε αυτή την προσπάθεια και κατέληξε στο
Μόναχο το 1891, όπου σπούδασε δίπλα στο διάσημο παιδαγωγό και συνθέτη Ludwig
Thuille έως το 1907. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Πάτρα όπου ίδρυσε ορχήστρα,
μέλη της οποίας ήταν φιλόμουσοι της τοπικής κοινωνίας των Πατρών και συγγενείς
του. Το 1916 παντρεύτηκε την υψίφωνο Ειρήνη Πάλλη με την οποία τέσσερα χρόνια
αργότερα αναχώρησε και πάλι για το Μόναχο, όπου διετέλεσε υποπρόξενος της
Ελλάδος. Στη θέση αυτή παρέμεινε ως το 1935. Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Μαρτίου
1940. Οι περισσότερες συνθέσεις του απηχούν το πνεύμα του γερμανικού ρομαντισμού
στο ύφος του J.Brahms και του F.Liszt, φανερά επηρεασμένες από την παραμονή του
στο Μόναχο. Εξαίρεση αποτελούν τα πρώτα του έργα που συνέθεσε υπό την καθοδήγηση
του πρώτου του δασκάλου, στα οποία διακρίνεται μια ιταλική επιρροή. Μάλιστα
μερικά από αυτά τυπώθηκαν εκείνη την εποχή στην Ιταλία. Το αρχείο του συνθέτη
περιήλθε στην κατοχή της Βιβλιοθήκης ύστερα από δωρεά των κληρονόμων του και
αποτελείται ως επί το πλείστον από τελικά χειρόγραφα του συνθέτη και λίγες
εκδόσεις. Συγκεκριμένα περιλαμβάνει: 1) Έργα μουσικής δωματίου (κυρίως κουαρτέτα
εγχόρδων και έργα για βιολί και πιάνο) 2) Χορωδιακά έργα 3) Ορχηστρικά έργα 4)
Τραγούδια Το ψηφιακό αρχείο είναι πλήρως διαθέσιμο στο κοινό για εκπαιδευτικούς
και ερευνητικούς σκοπούς.


ΑΡΧΕΊΟ ΠΟΝΗΡΊΔΗ, ΓΕΏΡΓΙΟΥ

Ο Γεώργιος Πονηρίδης (1892–1982) γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα Κωνσταντινούπολης.
Σπούδασε βιολί και θεωρητικά στο Ωδείο Βρυξελλών (1910-1912) και στη Schola
Cantorum του Παρισιού (1919-1925). Εργάστηκε ως βιολιστής στο Βέλγιο, τη Γαλλία
και τη Γερμανία καθώς και ως διευθυντής χορωδίας στη γαλλική πρωτεύουσα.
Διετέλεσε τμηματάρχης μουσικής στο Υπουργείο Παιδείας (1943-1959) και μέλος του
Ανωτάτου Διοικητικού Συμβουλίου Μουσικής. Ο Γεώργιος Πονηρίδης είναι μια
διακριτική φιγούρα στο χώρο της λόγιας Ελληνικής μουσικής, γνωστός από τα
συμφωνικά του έργα, τα έργα για πιάνο και τα τραγούδια του. Από τα παιδικά του
χρόνια αγάπησε τη βυζαντινή μουσική και βρήκε στην παράδοση μια πηγή συνθετικής
έμπνευσης, την οποία προσάρμοσε σε νέα συνθετικά ιδιώματα και τεχνικές. Στο
μουσικό του ύφος κυριαρχεί η ρέουσα μελωδική γραμμή, ενώ είναι εμφανής η
επίδραση της βυζαντινής και δημοτικής παράδοσης εξίσου στα τονικά, μελωδικά και
ρυθμικά στοιχεία των έργων του. Παράλληλα δεν τον άφησαν αδιάφορο τα σύγχρονα
συνθετικά ρεύματα και οι ασυνήθιστοι οργανικοί συνδυασμοί. Τμήμα του Αρχείου του
συνθέτη, ανέγγιχτο μετά το θάνατό του, περιήλθε στην κατοχή της Μεγάλης Μουσικής
Βιβλιοθήκης της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» το 2001. Αποτελείται από χειρόγραφες
παρτιτούρες και κείμενα, αποκόμματα τύπου, ποικίλα έντυπα και φωτογραφίες.


ΑΡΧΕΊΟ ΡΙΆΔΗ, ΑΙΜΊΛΙΟΥ

Ο Αιμίλιος Ριάδης (1880-1935) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Συνθέτης
και ποιητής, θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ελληνικής
Εθνικής Μουσικής Σχολής. Σπούδασε πιάνο και θεωρητικά με τον Δημήτριο Λάλλα,
μαθητή του Bάγκνερ, και συνέχισε στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου. Τα
έτη 1910-1915 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου τα έργα του γνώρισαν μεγάλη
επιτυχία και απέσπασαν θριαμβευτικές κριτικές. Το 1915 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη
ως καθηγητής πιάνου στο νεοσυσταθέν Κρατικό Ωδείο. Tο 1923 του απονεμήθηκε το
Εθνικό Βραβείο Τέχνης και Επιστήμης. Η διαμονή του Ριάδη στο Παρίσι και η επαφή
του με συνθέτες της νεότερης γαλλικής σχολής ασκούν σημαντική επίδραση στη
διαμόρφωση του μουσικού του ύφους, στο οποίο συναντάται διάχυτο το
ιμπρεσσιονιστικό στοιχείο. Στο σύνολο της δημιουργίας του, που εκτείνεται σε όλα
σχεδόν τα μουσικά είδη, κυρίαρχη θέση κατέχουν τα τραγούδια του, τα οποία
συγκαταλέγονται στα αριστουργήματα της ελληνικής μουσικής και ερμηνεύτηκαν από
τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της εποχής. Πνεύμα ανήσυχο και ανικανοποίητο, ο
Ριάδης αναζητά συνεχώς το καλύτερο, γεγονός που αποδεικνύεται από τις
αλλεπάλληλες διορθώσεις των χειρογράφων του και τις επεμβάσεις σε έργα που είχαν
ήδη εκδοθεί. Τμήμα του αρχείου του συνθέτη δωρήθηκε στη Μεγάλη Μουσική
Βιβλιοθήκη της Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη» το 2000, από την κυρία Ισμήνη
Τζερμιά-Σακελλαροπούλου. Aποτελείται από χειρόγραφες παρτιτούρες και κείμενα,
αποκόμματα τύπου, ποικίλα έντυπα και φωτογραφίες. Στην ψηφιοποιημένη συλλογή
συμπεριλαμβάνεται και το τμήμα του αρχείου που κατέχει το Κρατικό Ωδείο
Θεσσαλονίκης, αντίγραφο του οποίου διατηρεί η Βιβλιοθήκη.


ΑΡΧΕΊΟ ΣΚΑΛΚΏΤΑ, ΝΊΚΟΥ

Το αρχείο του Νίκου Σκαλκώτα περιήλθε στη Βιβλιοθήκη τον Ιούνιο του 2018 ύστερα
από συμφωνία του Ιδρύματος Αιμίλιου Χουρμουζίου-Μαρίκας Παπαϊωάννου με τον
Σύλλογο Οι Φίλοι της Μουσικής. Αποτελείται από τα χειρόγραφα του συνθέτη, καθώς
και από υλικό που συγκέντρωσε μετά τον θάνατό του ο Γ.Γ. Παπαϊωάννου και αφορά
υλικό εκδηλώσεων, εκδόσεων καθώς και άλλα ποικίλα τεκμήρια.


ΑΡΧΕΊΟ ΣΟΥΑΖΎ, ΦΡΆΝΚ

O Frank Choisy (Σουαζύ, 1872-1966), γεννήθηκε στην Ελβετία. Διακεκριμένος
βιολιστής, πιανίστας, συνθέτης, αρχιμουσικός και παιδαγωγός, δραστηριοποιήθηκε
στη χώρα μας τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Είναι γνωστός ως καθηγητής του
Ωδείου Αθηνών, όπου δίδαξε βιολί, αντίστιξη, μουσική συνόλων και μουσική
δωματίου. Διηύθυνε επίσης την Ορχήστρα του Ωδείου (1903-1907), εισήγαγε το
μάθημα της Ιστορίας της Μουσικής και υπήρξε γενικός υπεύθυνος της σχολής
βιολιού, πνευστών και των σχετικών θεωρητικών μαθημάτων. Διετέλεσε επίσης
διευθυντής (Directeur Fondateur) του Conservatoire Populaire de Musique στη
Γενεύη. Υπό τη διεύθυνσή του η Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών πραγματοποίησε την
πρώτη εκτέλεση της Πρώτης Ελληνικής Σουίτας του Διονύσιου Λαυράγκα και την πρώτη
εκτέλεση στην Ελλάδα της 5ης Συμφωνίας του Μπετόβεν. Έργα του παρουσιάστηκαν
συχνά στις συναυλίες του Ωδείου, ενώ μαζί με τον Αρμάνδο Μαρσίκ θεωρούνται οι
πιο σημαντικές ξένες μουσικές προσωπικότητες στη χώρα μας στις αρχές του
προηγούμενου αιώνα. Το αρχείο του περιήλθε στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της
Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη» το 2002 και περιέχει χειρόγραφες συνθέσεις, διασκευές
έργων άλλων συνθετών, θεωρητικά και εκπαιδευτικά συγγράμματα, αφίσες και
προγράμματα συναυλιών. Ανάμεσα στις χειρόγραφες παρτιτούρες του βρίσκονται και
έργα εμπνευσμένα από την ελληνική μουσική παράδοση: Suite grecque pour petit
orchestre, Danse grecque-Kalamatianos, Danse grecque-Tsamikos, La grand ville,
Souvenir d' Athènes (Neuf épisodes et un supplément) κ.ά


ΣΎΓΧΡΟΝΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΈΤΕΣ




ΣΥΛΛΟΓΉ CHAMBURE

Η Συλλογή αποτελείται από σπάνια βιβλία και παρτιτούρες που βρίσκονταν στη
κατοχή της περίφημης Γαλλίδας μουσικολόγου Genevieve Thibault de Chambure
(1902-1975). Συγκεκριμένα η συλλογή περιλαμβάνει 49 μουσικά χειρόγραφα, 62
έντυπες παρτιτούρες και 8 εκδόσεις με κείμενα που αφορούν τη μουσική. Τα
περισσότερα από αυτά τα κείμενα αντιπροσωπεύουν διάφορες πτυχές της μουσικής
ζωής στη Γαλλία και την Ιταλία κατά τη διάρκεια της περιόδου 1730-1860, με
ορισμένες εξαιρέσεις που διευρύνουν το φάσμα, γεωγραφικά (Αυστρία, Γερμανία,
Μεγάλη Βρεταννία) ή χρονικά (το παλαιότερο βιβλίο χρονολογείται από το 1665).
Στα είδη της μουσικής, που αντιπροσωπεύονται στη συλλογή, συμπεριλαμβάνονται
κυρίως η μουσική δωματίου, η όπερα (ή αποσπάσματα από όπερες) και η θρησκευτική
μουσική. Χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου είναι επίσης οι έντυπες και
χειρόγραφες συλλογές επιλεγμένων κομματιών από επιτυχημένα έργα σε διάφορες
διασκευές ή απλοποιημένες εκδοχές με σκοπό την εκλαϊκευσή τους.


ΣΥΛΛΟΓΉ ΒΥΖΑΝΤΙΝΉΣ ΜΟΥΣΙΚΉΣ

Η Μεγάλη Μουσική της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» διαθέτει μεγάλη συλλογή βιβλίων
βυζαντινής και μεταβυζαντινής μουσική καθώς αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της
ελληνικής παράδοσης και του ελληνικού πολιτισμού. Σημαντική επίσης θεωρείται η
Βυζαντινή μουσική και από μελετητές του εξωτερικού που έχουν ως αντικείμενο
έρευνας την εξέλιξη της μουσικής. Η πλούσια συλλογή της Βιβλιοθήκης περιλαμβάνει
βιβλιογραφία για τη βυζαντινή μουσική, ηχογραφήσεις, σπάνια χειρόγραφα και
εκδόσεις με βυζαντινή σημειογραφία. Τα 33 βιβλία με βυζαντινή μουσική
σημειογραφία, που ανήκουν στην ψηφιακή βιβλιοθήκη προέρχονται από εκδοτικούς
οίκους του Βουκουρεστίου, της Κωνσταντινούπολης, της Θεσσαλονίκης, της Βιέννης,
των Αθηνών και του Αγίου Όρους και χρονολογούνται από το 1820 έως το 1961.
Ανάμεσά τους συγκαταλέγεται το «Σύντομον Δοξαστάριον του αοιδίμου Πέτρου
Λαμπαδαρίου του Πελοποννησίου», το οποίο εκδόθηκε στο Βουκουρέστι το 1820 και
είναι το δεύτερο έντυπο με βυζαντινή μουσική σημειογραφία που εκδόθηκε ποτέ.


ΣΥΛΛΟΓΉ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ ΜΟΥΣΙΚΏΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΏΝ

Τα ελληνικά μουσικά περιοδικά του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και του πρώτου
μισού του 20ού αιώνα αποτελούν για τους ερευνητές της Ελληνικής έντεχνης
μουσικής μια από τις βασικότερες πηγές πληροφόρησης για την εξέλιξή της. Μέσα
από την αρθρογραφία μπορεί κανείς να πληροφορηθεί για τη συνέχιση της βυζαντινής
και της δημοτικής παράδοσης, για την πορεία των Ελλήνων καλλιτεχνών στην Ελλάδα
και το εξωτερικό, για τη δημιουργία των πρώτων ωδείων και μουσικών χώρων και
γενικότερα για τις μουσικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Η συλλογή των περιοδικών της
Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» αριθμεί 170 τίτλους.
Από την πλούσια αυτή συλλογή έχουν μέχρι στιγμής ψηφιοποιηθεί τα περιοδικά
«Μουσικά Χρονικά» και «Μουσική Κίνησις»: α) Τα Μουσικά Χρονικά, με εκδότη των
Ιωσήφ Παπαδόπουλο, εκδόθηκαν από το 1928 έως το 1933 με μηνιαία περιοδικότητα.
Στα τεύχη που κυκλοφόρησαν δημοσιεύτηκαν άρθρα των σημαντικότερων μουσικών και
μουσικοκριτικών της εποχής, όπως ο Μ. Καλομοίρης ο Δ. Λαυράγκας και ο Θ.
Πολυκράτης. β) Η «Μουσική Κίνησις» κυκλοφόρησε από το 1949 έως το 1956 από το
Ελληνικό Ωδείο και η αρθογραφία του περιοδικού αφορούσε τόσο θέματα γενικού
μουσικολογικού ενδιαφέροντος όσο και θέματα που σχετίζονταν με τη δραστηριότητα
του Ωδείου.


ΣΥΛΛΟΓΉ ΈΝΤΥΠΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ ΠΑΡΤΙΤΟΎΡΩΝ

Την περίοδο 1870-1960 το ελληνικό τραγούδι γνώρισε ξεχωριστή άνθηση καθώς η
άνοδος της αστικής τάξης στην Ελλάδα συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξή του. H
παραγωγή τραγουδιών υπήρξε πολύ μεγάλη και ανάλογη ήταν η απήχησή τους στο ευρύ
κοινό. Λόγιοι συνθέτες και ποιητές ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με το είδος,
προσδίδοντας εξαιρετική ποιότητα και ξεχωριστό ύφος σε μια «ελαφρά» μουσική
μορφή. Η μοναδική στο είδος της συλλογή ελληνικών τραγουδιών της Μεγάλης
Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη» αριθμεί περισσότερους από
5.000 τίτλους. Η συλλογή καλύπτει ευρύ φάσμα του ελληνικού τραγουδιού και
ενσωματώνει τόσο τη λόγια όσο και τη λαϊκή μουσική έκφραση, δεδομένου ότι το
είδος απευθυνόταν σε ευρύτερο κοινό. Έτσι, δίπλα στα τραγούδια του Ν. Κόκκινου,
του Ν. Λαμπελέτ και του Ν. Μάντζαρου υπάρχουν τα τραγούδια του Ι. Καίσαρη, του
Ι. Καραντζά, του Λ. Σπινέλλη. Αντίστοιχη ευρύτητα συναντά κανείς κατά τη
φιλολογική έρευνα των τραγουδιών, καθώς αντιπαραβάλλει τη λόγια ποίηση των Δ.
Σολωμού, Α. Βαλαωρίτη, Γ. Βιζυηνού κ.ά. με το είδος ποίησης-στιχουργικής που
προοριζόταν για λαϊκότερα τραγούδια και αντλούσε την έμπνευσή της από τη ζωή της
εποχής. Από το σύνολο της συλλογής είναι διαθέσιμο μέσω διαδικτύου το τμήμα που
δεν δεσμεύεται από το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Για όλα τα υπόλοιπα
τραγούδια διαθέσιμη μέσω διαδικτύου είναι μόνο η πρώτη σελίδα. Η πρόσβαση στο
πλήρες ψηφιοποιημένο τεκμήριο γίνεται μόνο εντός του χώρου της βιβλιοθήκης.


ΣΥΛΛΟΓΉ ΗΧΟΓΡΑΦΉΣΕΩΝ

Η συλλογή δίσκων βινυλίου της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος «Λίλιαν
Βουδούρη» αριθμεί πάνω από 2.500 τίτλους. Σε αυτόν τον αριθμό συμπεριλαμβάνονται
δίσκοι 33’, 45’ και 78’ στροφών που εκδόθηκαν από ελληνικές και ξένες
δισκογραφικές εταιρείες. Από αυτή τη συλλογή ψηφιοποιήθηκαν δίσκοι βινυλίου 33’
στροφών που εκδόθηκαν στην Ελλάδα και δεν έχουν επανακυκλοφορήσει μέχρι σήμερα
σε δίσκο ακτίνας (CD). Σκοπός της δημιουργίας της ψηφιακής συλλογής ήταν όχι
μόνο η διάσωση του πρωτότυπου και αρχειακού υλικού αλλά και η εύκολη πρόσβασή σε
αυτό από το κοινό της Βιβλιοθήκης. Λόγω του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας
που ισχύει τόσο για τις δισκογραφικές εταιρείες όσο και για τους δημιουργούς,
ισχύουν περιορισμοί στη διάθεση του υλικού μέσω διαδικτύου. Συγκεκριμένα, η
τεκμηρίωση που συνοδεύει τον κάθε δίσκο διατίθεται ελεύθερα, ενώ ο ψηφιακός ήχος
είναι διαθέσιμος μόνο εντός του χώρου της Βιβλιοθήκης.


ΣΥΛΛΟΓΉ ΛΙΜΠΡΈΤΩΝ

Η συλλογή περιλαμβάνει μεταφρασμένα λιμπρέτα και συνόψεις γνωστών οπερών και
οπερέτων από τις σειρές "Μελοδραματικη βιβλιοθήκη" και "Μελοδραματική ανθοδέσμη"
καθώς και από άλλες εκδόσεις που εκδίδονταν κυρίως στην Αθήνα κατά τα τέλη του
19ου και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.


ΣΥΛΛΟΓΉ ΠΡΟΓΡΑΜΜΆΤΩΝ

Η συλλογή προγραμμάτων της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος «Λίλιαν
Βουδούρη» αριθμεί περίπου 2.160 προγράμματα, το παλαιότερο εκ των οποίων
χρονολογείται στα 1882. Τα προγράμματα προέρχονται από ιδιωτικές συλλογές
παλαιών μελών του Συλλόγου οι Φίλοι της Μουσικής και συγκεντρώθηκαν από την
Αλεξάνδρα Τριάντη την εποχή που διετέλεσε πρόεδρος (1968-1977). Το 1995, οπότε
ιδρύθηκε η Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη, η συλλογή περιήλθε στη κατοχή της και με
την πάροδο των ετών πολλαπλασιάσθηκε μέσω δωρεών ή αγορών από ιδιώτες-συλλέκτες
και δημοπρασίες. Η συλλογή αυτή περιέχει κυρίως προγράμματα συναυλιών μουσικής
δωματίου και συμφωνικής μουσικής και δευτερευόντως προγράμματα όπερας, οπερέτας
και επιθεώρησης, παρά τη μεγάλη άνθηση που γνώρισαν τα είδη αυτά στην Αθήνα το
πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Το γεγονός αυτό οφείλεται πιθανώς στις προτιμήσεις
των προκατόχων των προγραμμάτων.


ΣΥΛΛΟΓΉ ΧΕΙΡΟΓΡΆΦΩΝ

Η Συλλογή Χειρογράφων της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης «Λίλιαν Βουδούρη»
περιλαμβάνει έργα που υπογράφουν οι έλληνες συνθέτες Γιώργος Αξιώτης, Σώτος
Βασιλειάδης, Διονύσιος Βισβάρδης, Γιώργος Βώκος, Γιώργος Γεωργιάδης, Σπυρίδων
Καίσαρης, Μανώλης Καλομοίρης, Παύλος Καρρέρ, Αλέξανδρος Κατακουζηνός, Ιωάννης
Κομνηνός, Ι. Κυπαρίσσης, Δημήτρης Λιάλιος, Δημήτρης Μητρόπουλος, Ιάννης Ξενάκης,
Μενέλαος Παλλάντιος, Βασίλης Πετροζίνης, Αιμίλιος Ριάδης, Θεόφραστος
Σακελλαρίδης, Νίκος Σκαλκώτας, Μάνος Χατζιδάκις κ.ά.



©2024 Μουσική Βιβλιοθήκη "Λίλιαν Βουδούρη"

Πολιτική Απορρήτου • Όροι χρήσης • Προτιμήσεις cookies




ΣΕΒΌΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΌΤΗΤΑ ΣΑΣ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί βασικά cookies για να διασφαλίσει τη σωστή
λειτουργία του

Αποδοχή όλωνΑπόρριψη όλων
Προτιμήσεις
Πολιτική Απορρήτου Όροι χρήσης