nihilbank.gr Open in urlscan Pro
46.4.214.202  Public Scan

Form analysis
0 forms found in the DOM

Text Content

Skip to content



ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1

– Νικόλα!
– Ορίστε, κύριε διευθυντά;
– Τι έχουμε πεί;;
– Τι έχουμε πει;
– Δεν έχουμε πει να φοράς εσώρουχα εν ώρα εργασίας;
– Κοιτάχτε, περνάω μήνες αυτήν τη φάσ… συγγνώμη, εσείς πού το ξέρετε;
– Σ’έχω δει, επίσης, που στρίβεις μαριχουάνα κάτω από το γραφείο!
– Τι σχέση έχει αυτό τώρα;
– Σε τσάκωσα! Ώστε το παραδέχεσαι!
– Ακατέργαστος καπνός είναι.
– Και η μαριχουάνα, ακατέργαστη δεν είναι;
– Ναι.
– Στα λόγια μου έρχεσαι!
– Αυτό είναι λογική πλάνη, κύριε διευθυντά!
– Δε σε πληρώνω για να το παίζεις αρχαίος Αθηναίος! Άσε τη χλαμύδα και φόρα κανα
σόβρακο! Έχεις ξεχάσει και πώς γράφεται. Λοιπόν, αυτό ήταν! Από αύριο αρχίζεις
και ψάχνεις δουλειά. Δεν πρόκειται να ξαναδουλέψεις στην τράπεζα και σε καμία
άλλη τράπεζα, ποτέ!
– Μα δε δουλεύω στην τράπεζα.
– … ;
– Από το κούριερ είμαι.
– Έχεις κάτι για ‘μένα;
– Λουλούδια, από τη γυναίκα σας.
– Δεν είναι από τη γυναίκα μου. Η φιλενάδα μου είναι. Περιμένω πώς και πώς το
καλοκαίρι να φύγω κανα δεκαήμερο με το Κατερινάκι. Μμμμ… ανυπομονώ να χορτάσω τα
μπουτάκια της.
– Εντάξει, κύριε διευθυντά.
– Κι εσύ, πάντως, ωραίο παιδί είσαι.
– Εντάξει, κύριε διευθυντά.
– Κάτι άλλο;
– Όχι, δε νομίζω.
– Στο καλό.
– Γεια χαρά.
– Ά! Έλα εδώ, πάρε κι αυτά. Να αγοράσεις κάτι όμορφο.




ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2

– Νικόλα!
– (άντε πάλι) Ορίστε, κύριε Διευθυντά;
– Τα σκουλαρίκια, σου έχω πει οτι δε μου αρέσουν τα σκουλαρίκια.
– Λοιπόν, για τελευταία φορά. Δε δουλεύω στη γαμωτράπεζά σου!
– Τί είπες;!
– Αυτό που άκουσες!
– Προσλαμβάνεσαι!
– Ρε είσαι καραγκιόζης;
– Πέρνα από το λογιστήριο για την πρόσληψή σου.
– Για τι ποσά μιλάμε;
– 1400 καθαρά συν μπόνους, 30 μέρες άδεια.
– Το μήνα;
– Και πολύ καλά πακέτα διακοπών. Ντουμπάι – Νέα Υόρκη – Φλώρινα.
– Υπάρχει κάτι σε Αστυπάλαια;
– Κεφαλονιά.
– Πότε ξεκινάω;
– Έχεις ήδη αρχίσει.
– Πώς τα πάω;
– Είσαι πολύ καλός σε αυτό που κάνεις!
– Κύριε Διευθυντά, τα σκουλαρίκια να τ’ αφήσω; Δεν μου αρέσει να τα μπαινοβγάζω.
– Άφησέ τα, ναι. Στο κάτω κάτω δεν είσαι -πώς το λένε- ένας απλός εργαζόμενος.
Είσαι ένας εκπρόσωπος!
– Και τι είπαμε πως εκπροσωπώ;
– Νικόλα, αυτό που εκπροσωπείς είναι το δικαίωμα του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος
να επενδύει, πλην όμως με μία πολύ συγκεκριμένη συνθήκη. Η συνθήκη αυτή λέει πως
όταν οι επενδύσεις πάνε καλά, τα στελέχη του ιδρύματός μας θα παίρνουν
καταπληκτικά μπόνους.
– Και όταν δεν πάνε;
– Ε, όταν δεν πάνε… τότε το κράτος θα μπαίνει εγγυητής και θα σώζει το ίδρυμα…
– Λογικό μου ακούγεται.
– Χαχαχα! Μπα σε καλό μου! Ξέρεις τι; Νομίζω πως θα τα πάμε πολύ καλά εμείς οι
δύο. Να το θυμάσαι.



ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 3

– Νικόλα!
– (Μα, δεν το βλέπει πως εξυπηρετώ κόσμο;)
– Νικόλα!
– (Όχι, δεν το βλέπει). Κύριε διευθυντά, είμαι με πελάτη. Είναι κάτι επείγον;
– Ναι, έλα αμέσως!
– … Ορίστε. Πείτε μου.
– Κοίτα εδώ! Έχεις δει αυτό το βίντεο με την γάτα που παίζει πιάνο;; Μου το
έστειλε εχθές ο ξάδερφός μου και έχω πεθάνει στα γέλια!
– Αυτό για εσάς είναι κάτι “αστείο” δηλαδή;
– Και πολύ μάλιστα!
– Όλα τα βρίσκετε “αστεία”… όλα είναι “πλάκα”. Ε λοιπόν, δεν είναι έτσι! Η
κωμωδία δεν είναι “πλάκα”! Η κωμωδία είναι ο αποτελεσματικότερος μηχανισμός για
να επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους την Αλήθεια. Είναι ένας Δούρειος Ίππος.
Μόνο που σε αυτον τον ίππο αντί για Αχαιούς ενεδρεύει η ωμή Αλήθεια. Έτοιμη να
ξεχυθεί και να ανοίξει τις πύλες του πνεύματος.
– Να κάνει τι, παιδί μου;
– Αλλά όχι. Για εσάς, η κωμωδία δεν είναι κανένας Δούρειος Ίππος· είναι το Μικρό
μου Πόνυ. Κάτι χρωματιστό, κάτι ωραίο. Κάτι για να περνάει η ώρα ευχάριστα. Κάτι
που κάνουμε μέχρι να πάει η ώρα 3 το μεσημέρι, να πάμε σπίτι στη γυναίκα μας, να
μας βάλει να φάμε και να κοιμηθούμε – αλλά αυτήν τη φορά με τα μάτια κλειστά.
– Νικόλα, νομίζω πως παίρνεις τα πράγματα λιγάκι πιο σοβαρά από όσο θα έπρεπε.
Ξέρεις τι; Νομίζω πως χρειάζεσαι λίγο χρόνο. Νομίζω πως χρειάζεσαι λίγη άδεια.
– Μα δεν έχω ούτε μια βδομάδα στην τράπεζα.
– Εεεε ‘ντάξει τώρα. Στην τράπεζα οι αριθμοί, να ξέρεις, είναι πάντα σχετικοί.
– Δηλαδή;
– Δηλαδή. Ας πούμε πως η τράπεζα έχει 100 ευρώ. Και δανείζει τα 50. Πόσα ευρώ
έχει τώρα η τράπεζα;
– Δεν φημίζομαι για τις μαθηματικές μου ικανότητες αλλά θα πω 50.
– Όπως είπα, στην τράπεζα οι αριθμοί είναι πάντα σχετικοί. Και, για να σου
απαντήσω, η τράπεζα θα έχει και πάλι 100 ευρώ.
– Πώς γίνεται αυτό;
– Εμμμ… να που γίνεται. Βλέπεις, έχεις πολλά να μάθεις ακόμη. Προς το παρών
όμως, μπορείς να φύγεις. Σημασία όμως έχει ότι θα ξανάρθεις. Θα ξανάρθεις, έτσι
δεν είναι;
– Μην ανησυχείτε, κύριε Διευθυντά. Θα γυρίσω και πάλι πίσω. Πιο μαλάκας από
ποτέ.


ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4

– Νικόλα!
– (Άλλη μια φορά πες το όνομά μου και σε γάμησα)
– Νικόλα!
– (Σε γάμησα) Ορίστε, κύριε Διευθυντά.
– Α, εδώ είσαι. Καλά, πού ήσουνα τόσο καιρό; Θα σε έπαιρνα τηλέφωνο αλλά μας το
έχουν κόψει. Και οι σαΐτες που πέταγα δεν έφταναν ποτέ μέχρι το γραφείο σου. Να
σου θυμίσω ότι προέρχομαι από οικογένεια εφοπλιστών. Ξέρω μόνο από καράβια. Και
τα χάρτινα καράβια δεν φημίζονται για την αεροδυναμική τους, καταλαβαίνεις.
– Όχι.
– Δεν μου είπες όμως, τι έκανες τόσον καιρό;
– Κοίταξε μαν… μου επιτρέπετε να σας λέω μαν;
– Δε μαν.
– Κοίτα ψηλέ, η ζωή… η ζωή είναι σαν το πόκερ.
– Πώς είναι σαν το πόκερ δηλαδή;
– Εάν δεν κάνεις τίποτε άλλο στη ζωή σου από το να παίζεις πόκερ, η ζωή σου
είναι το πόκερ.
– Το ακούω αυτό.
– Σε αυτήν τη ζωή λοιπόν έψαξα για μια σταθερά. Έψαξα από κάπου να πιαστώ, με
σκοπό να δημιουργήσω ένα αντίρροπο ευκλείδειο διάνυσμα για να αφαιρέσει λίγο από
το βάρος της ταλαίπωρης ύπαρξής μου.
– Ποια η γνώμη σου γενικά για την αντικατάσταση των Μαθηματικών με τον Ήλιο;
– Άλλαξαν πολλά. Χώρισα από την παλιά μου σχέση. Πειραματίστηκα σεξουαλικώς.
Πλάγιασα με τρανς άντρα. Με είπαν γκέι. Πλάγιασα με τρανς γυναίκα. Με είπαν πάλι
γκέι. Ξεκίνησα συλλογή νομισμάτων…
– Στην εποχή μου το λέγαμε αποταμίευση.
– … και σίσα. Εκεί είναι που έγινα τελείως χώμα. Άσε που έμενα συνέχεια από
μπαταρία στο κινητό για να το φτιάξω. Μπήκα για τέσσερα χρόνια στην αποτοξίνωση.
Τελικά είχα κάνει λάθος και είχα μπει σε κάτι δημόσιες τουαλέτες με κέρμα των 50
λεπτών. Η πόρτα φράκαρε. Ποτέ κανείς δεν έκανε κίνηση να μπει μέσα. Όσοι
τύγχαναν να περάσουν και ήθελαν να κατουρήσουν, κατουρούσαν απ’ έξω. Λογικό.
Ποιος μαλάκας βάζει 50 λεπτά για να κατουρήσει σε έναν τενεκέ; Και εγώ – εγώ
είχα βάλει ήδη τέσσερις εβδομάδες. Κλείστηκα στον εαυτό μου. Διαλογίστηκα.
Σκέφτηκα. Ώσπου μια μέρα, έτσι ξαφνικά, η πόρτα άνοιξε. Το πρωινό φως της ημέρας
έλουσε το γεμάτο περιττώματα πρόσωπό μου…
– Σιχαμένε…
– Και τότε… ακούστηκε μια φωνή:
– Νικόλα!
– (Άλλη μια φορά πες το όνομά μου και σε γάμησα)
– Νικόλα!
– Σε γάμησα.


ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 5

– Νικόλα!
– zZZzZzZzΖ
– Νικόλα!
– (Τι στο…; Με πήρε ο ύπνος μέσα στο Αρχείο. Η μυρωδιά από τους τόνους χαρτί σε
αποσύνθεση σε έναν κλειστό χώρο είναι απλά μεθυστική. Όλα τα καλά πρέπει όμως,
κάποτε, να τελειώσουν. Τώρα συγκεντρώσου. Γύρνα το πόμολο και βγες απλά έξω.
Παίξτο άνετος. ΟΚ, σκούπισε πρώτα τα σάλια σου και μετά παίξτο άνετος). Ναι,
κύριε διευθυντά;
– Μα καλά, πού ήσουν;
– Εεε… στο Αρχείο.
– Όλο εκεί μέσα είσαι τελευταία. Κάποτε ήσουν όλο έξω για τσιγάρο.
– Ναι, το έχω κόψει. Για λίγο καιρό, μην φανταστείτε, κάτι θέλω να δω.
– Τι θα μπορούσε να δει κανείς με αυτό δηλαδή;
– Τα όριά μου. Και τι θα γίνει άμα τα ξεπεράσω.
– Και τι έγινε τελικά; Τα ξεπέρασες;
– Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Δεν βγήκε ας πούμε κάποιος να μου πει
“Συχγαρητήρια, ξεπέρασες τα όρια σου! Καλωσήρθες στο επόμενο επίπεδο της ζωής
σου. Κατάφερες αυτό που φαινόταν ανυπόφορο να το κάνεις υποφερτό. Κατάλαβες πως
αυτό που αποκαλούμε αισθήσεις και σκέψεις δεν είναι τίποτε άλλο από περιεχόμενα
που εμφανίζονται και εξαφανίζονται στη συνείδηση. Περιεχόμενα με τα οποία δεν
οφείλεις να ταυτίζεσαι και άρα να είσαι λιγότερο δέσμιος αυτών. Και δεν
τελειώσαμε εδώ! Μαζί με όλα αυτά παίρνεις δώρο και δύο εξάευρες επιταγές για τον
ΑΒ Βασιλόπουλο!” Όχι, δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο.
– Αγόρι μου, ήσουν τόσο περίεργος και πριν κόψεις το τσιγάρο;
– Δεν μου είπατε όμως γιατί με φωνάξατε.
– Ναι, κάτσε να δεις τι ήθελα. Μμμμ… το ξέχασα. Βλέπεις, μεγαλώνω. Έχω πολλά
χρόνια πια που δουλεύω σε αυτήν την αναθεματισμένη τράπεζα. Αααχχ, τα χρόνια σου
να είχα και τίποτε άλλο! Σαν χθες μου φαίνεται που ήμουν στην ηλικία σου. Και
ξέρεις, ε! Ήμουν μεγάλος γκομενιάρης!
– (Γαμημένε. Γιατί μου το κάνεις αυτό τώρα; Νομίζεις δεν ξέρω πόσο γρήγορα
περνάνε τα χρόνια;) Ναι, για να το λέτε, κάτι θα ξέρετε.
– Έτσι είναι, έτσι είναι όπως στα λέω. Θα το δεις.
– Εντάξει, θα είμαι έξω εάν με χρειαστείτε.
– Μα νόμιζα πως δεν κάπνιζες πια;
– Το σχέδιο μόλις άλλαξε.


ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 6

– Νικόλα!
– (πούστη, ρε)
– Νικόλα!
– Σας είναι εύκολο να μην με φωνάζετε από την άλλη άκρη; Ειδικά όταν είμαι
τουαλέτα;
– Μην ανησυχείς, γεμίσαμε κιόλας τα ATM και έχουν φύγει όλοι. Έλα να ακούσεις
κάτι στο ραδιόφωνο. Ολική καραντίνα, λέει, λόγω κοροιού!
– Για ν’ ακούσω… τι είναι αυτό τώρα; Σίγουρα δεν ακούγεται καλό.
– Έτσι λέω κι εγώ – καθόλου καλό! Γι’ αυτό λοιπόν κηρύσσω την τράπεζα σε
κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η τράπεζα κλείνει ολοσχερώς!
– Τι κάνετε εκεί; Γιατί κατεβάζετε τα ρολά;
– Δεν άκουσες; Κλείνουν τα πάντα – κλείνουμε και εμείς!
– Εμείς, όμως, είμαστε ακόμη μέσα!
– Δεν πειράζει, καλύτερα. Είχε κάνει φακές η γυναίκα μου έτσι κι αλλιώς.
– Και επειδή εσείς δεν τρώτε όσπρια θα πρέπει εγώ να φάω τη μέρα μου εδώ μέσα;;
– Δεν είπα πως δεν μου αρέσουν τα όσπρια. Είπα πως δεν μου αρέσουν οι φακές. Τη
φασουλάδα, για παράδειγμα, την τρώω πολύ ευχάριστα!
– Σοβαρά τώρα, ανοίξτε μου να φύγω κι εσείς μπορείτε να κάτσετε όσο θέλετε.
– Πολύ αργά τώρα.
– Τι εννοείτε πολύ αργά;
– Στον συναγερμό έκτακτης ανάγκης τα ρολά μπορούν να ξανανέβουν μόνο από εντολή
από τα κεντρικά.
– Δεν με ενδιαφέρει! Πάρτε τους τηλέφωνο να τα ανοίξουν.
– Δεν θυμάμαι εάν στο είχα αναφέρει αλλά μας έχουν κόψει το τηλέφωνο. Η αλήθεια
είναι πως δεν έχω πάει ακόμη να το πληρώσω.
– Τι εννοείτε να πάτε να τον πληρώσετε; Οι πάγιες εντολές πληρωμής λογαριασμών
είναι ένας μηνιαίως στόχος που εσείς έχετε θέσει και τώρα πηγαίνετε για να
πληρώσετε τους λογαριασμούς; Στην τελική πρακτικάριος είμαι, εμένα θα έπρεπε να
στέλνατε.
– Μωρέ πάω και κάνω και την βόλτα μου κιόλας, να περνάει η ώρα.
– ΟΚ, άκου τι θα γίνει. Θα βρεις αμέσως έναν τρόπο να βγω τώρα από εδώ μέσα
αλλιώς θα σου καρφώσω αυτό εδώ το στυλό στο μάτι. Το έχω δει σε ταινίες!
– Χόλιγουντ;
– Υes!
– Nick, stop, what are you doing? Are you out of your mind?!
– No, I’m in my mind. And, sometimes, that’s worse.


ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 7

– Νικόλα, ξύπνα παιδί μου!
– Τι… τι έγινε;
– Πρέπει να έχει ξημερώσει. Το ήξερες ότι κάθε μέρα ξυπνάω στις 6 και μισή το
πρωί νταν; Χωρίς ξυπνητήρι! Από εκεί το κατάλαβα και ας μην μπαίνει στάλα ήλιου
εδώ με τα ρολά ερμητικά κατεβασμένα.
– Δεν λέω, νομίζω άξιζε να με ξυπνήσετε για να αισθανθούμε μαζί την ανατολή του
ηλίου.
– Αυτά τα οπλισμένα ρολά δεν αφήνουν κανένα σήμα να μπει ή να βγει. Αλλά έτσι κι
αλλιώς τελείωσε και η μπαταρία στο κινητό . Την χάλασα όλη εχθές το πρωί που
έβλεπα ένα βιντεάκι με μια γάτα. Δεν ξερω εάν πρόλαβα να στο δείξω.
– Δεν καταλαβαίνω πώς είστε τόσο άνετος. Είμαστε αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο
εδώ και ώρες. Και οι ώρες μπορεί να γίνουν μέρες. Εάν δεν έρθει κανείς θα
πεθάνουμε από την πείνα!
– Όσο γι’ αυτό μην ανησυχείς καθόλου. Έλα στο θησαυροφυλάκιο να δεις κάτι. Αλλά
υποσχέσου μου ότι δεν θα το πεις σε κανέναν!
– …
– Ιδού! Το θησαυροφυλάκιο. Ή μάλλον, το τονοφυλάκιο όπως το λέω!
– Συγγνώμη, εδώ δεν θα έπρεπε κανονικά να υπήρχαν λεφτά; Και αντί για λεφτά
υπάρχουν… τόνοι! Εκατοντάδες κονσέρβες τόνοι! Τι τις κάνετε όλες αυτές τις
κονσέρβες, μπορείτε να μου πείτε;
– Τις τρώω.
– Και τα λεφτά που υπήρχαν εδώ μέσα τι τα κάνατε;
– Και αυτά τα έφαγα.
– Δεν ξέρω τι σχέδιο έχετε στο μυαλό σας, αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν μου
φαίνεται και πολύ βιώσιμο.
– Να πριν λίγους μήνες έμαθα πως, μια θεία μου, λίγο τρελή αλλά που μου είχε
μεγάλη αδυναμία, πέθανε. Μου έλεγε πάντα πως θα μου γράψει το εξοχικό της στο
Πόρτο Ράφτη. Αλλά τελικά δεν μου το έγραψε.
– Και γιατί δεν σας το έγραψε, αν επιτρέπεται;
– Γιατί ήταν τρελή! Δεν είχε ποτέ εξοχικό στο Πόρτο Ράφτη!
– Και τα λεφτά που πήρατε από το θησαυροφυλάκιο τι σχέση έχουν με όλα αυτά;
– Ε, όταν ακόμα νόμιζα ότι θα μου το έγραφε, πήρα τα λεφτά από το θησαυροφυλάκιο
για να αγοράσω ένα σκάφος. Σε κοτζάμ Πόρτο Ράφτη θα έμενα, δεν θα είχα ένα
σκάφος;
– Τι είναι ένας βασιλιάς χωρίς το στέμμα του;…
– Υποσχέσου μου, όμως, ότι δεν θα το πεις πουθενά.
– Τι είναι ένας αλεξιπτωτιστής χωρίς το αλεξίπτωτό του;…
– Υποσχέσου μου!
– Εντάξει, ok. Δεν πρόκειται να το πω σε κανέναν.

 

*συνεχίζεται*

 * 1
 * 2
 * 3
 * 4
 * 5
 * 6
 * 7

/ Created by Nicolas Lekkas 
/ Developed by Nikos Anagnostopoulos 
/ Original painting by Jule Kwiatkowski Schuler