bitwapodlowczowkiem.pl Open in urlscan Pro
80.85.224.81  Public Scan

Form analysis
0 forms found in the DOM

Text Content

idź do treści


BITWA POD ŁOWCZÓWKIEM 1914


BITWA POD ŁOWCZÓWKIEM 1914

 * Wprowadzenie
 * Droga do Łowczówka
 * Czworokąt śmierci
 * Opis bitwy
 * Skończony pod Łowczówkiem bój
 * Polegli pod Łowczówkiem
 * Postacie
 * Wspomnienia
 * Cmentarz na Kopalinach
 * Zlot gwiaździsty
 * Multimedia
 * Bibliografia


WPROWADZENIE

W pierwszej fazie pierwszej wojny światowej Rosja zamierzała wyeliminować z
wojny Austro-Węgry. Ofensywa wojsk rosyjskich w Galicji była efektem tych
planów. W listopadzie 1914 Rosjanie zdobyli Tarnów i Tuchów i posuwali się nadal
na linię: Kraków-Łapanów-Limanowa. Tu wojska austro-węgierskie skutecznie
uderzyły na styk armii gen. Radko Dimitrijewa i gen. Brusiłowa. Po krwawej
bitwie stoczonej w grudniu pod Łapanowem, Limanową i Nowym Sączem przeszły do
ofensywy. Rosjanie zaczęli się cofać. Zatrzymali się w widłach Dunajca i Białej
na grzbietach wzgórz Pogórza Rożnowskiego. Po załamaniu się ofensywy
austriackiej Rosjanie zaczęli kontratakować siłami 3 Armii gen. Dimitrijewa w
rejonie Łowczowa i Łowczówka. Rejon ten był stykiem dwóch armii austriackich: 4
Armii arcyksięcia Ferdynanda i 3 Armii gen. Borojevicia. Po przerwaniu linii
frontu groziło Austriakom okrążenie. Zadanie powstrzymania Rosjan zostało
powierzone przez dowództwo 4 Armii I Brygadzie Legionów Polskich. Przebywała ona
wtedy w Nowym Sączu, gdzie miała zostać zreorganizowana. W czasie gdy rozkaz
dotarł do brygady dowodził nią ppłk Kazimierz Sosnkowski. Józef Piłsudski
wezwany został wcześniej na rozmowy polityczne do Wiednia.
Polacy zaatakowali niezwłocznie po przybyciu na pole walk, o zmierzchu 22
grudnia aby nie pozwolić Rosjanom na umocnienie się na świeżo zdobytych
wzgórzach. 1 Pułk dostał rozkaz uderzenia na wzgórze nr 360 a 5 Pułk na wzgórze
nr 342. 1 Pułk dowodzony przez Rydza-Śmigłego zdobył wyznaczony cel „z marszu”
walcząc bagnetami, kolbami karabinów i łopatkami saperskimi (saperkami). 5 Pułk
kpt. Ścibora-Rylskiego, dostał się w silny ogień artylerii rosyjskiej. Z uwagi
na brak łączności z artylerią austriacką oraz koniecznością walk po zmroku w
nieznanym terenie atak na wzgórze 343 wstrzymano do świtu 23 grudnia. Natarcie
prowadzone siłami 5 Pułku wspartego przez żołnierzy piechoty węgierskiej oraz
ogniem artylerii austriackiej zakończyło się sukcesem. Obydwa pułki wykonały
swoje zadania, pas wzgórz znalazł się cały w rękach państw centralnych.
Rosjanie wzmocnili swoje siły odwodami i przygotowywali przeciwnatarcie. Ogień
ckm-ów oraz artylerii odciął legionistom zaopatrzenie oraz komunikację ze
sztabem. W nocy z 23 na 24 grudnia Rosjanie przysunęli się na odległość w
niektórych miejscach poniżej 50 metrów od pozycji polskich. Przez cały dzień
wigilijny trwał morderczy pojedynek ogniowy oraz odpieranie kontrataków
rosyjskich. Przed zmierzchem 24 grudnia Sosnkowski otrzymał rozkaz wycofania
brygady, okazał się on jednak nieporozumieniem, ale już po wycofaniu się Polaków
z pozycji. Opuszczone pozycje trzeba było na nowo zdobywać.
W dniu 25 grudnia Rosjanie nacierali ze wzmożoną siłą. Z powodu mgły walkę
prowadzono najczęściej na bagnety. Z uwagi na brak sukcesów w rejonie Łowczówka
Rosjanie zaatakowali z Tuchowa wzdłuż drogi do Gromnika. Broniący tych pozycji
Austriacy wycofali się pozwalając przeciwnikowi dojść do Chojnika i rozpocząć
oskrzydlanie sił bijących się pod Łowczówkiem. Utrzymanie pozycji nad Białą w
takiej sytuacji stało się niemożliwe. Około godziny 13 przyszedł rozkaz odwrotu.
Odwrót odbywał się w ciężkich warunkach, gdyż Rosjanie zaciekle atakowali
wysuniętą brygadę ze wszystkich stron. W jego czasie odznaczyli się zdolnościami
dowódczymi kapitanowie Berbecki i Rylski. Brygadę wycofano przez Lichwin do
Wróblowic, a następnie do odwodu w rejonie Lipnicy Murowanej.
Brygada zdobyła wyznaczony region oraz wytrwała na pozycjach przez 4 dni i 3
noce. Przeprowadziła 5 wielkich szturmów, odparła 16 kontrataków, wzięła do
niewoli ponad 600 jeńców. Siły rosyjskie zostały na pewien czas zatrzymane, co
umożliwiło Austriakom rozbudowanie frontu na pozycjach, na których utrzymał się
do ofensywy pod Gorlicami w maju 1915.
Straty brygady: 128 zabitych (w tym 38 oficerów), 342 rannych. Dowództwo
austriackiej 4 Armii przyznało za Łowczówek 6 wielkich złotych medali, 18
wielkich srebrnych i 48 małych oraz 72 dyplomy uznania.
Ofiary tej bitwy (nie tylko Polacy) znaleźli spoczynek na cmentarzu legionistów
w Łowczówku. Położony on jest na wzgórzu Kopaliny (398 m), w pobliżu drogi
Łowczów – Rychwałd.
O znaczeniu tego boju w historii Polski świadczy umieszczenie nazwy Łowczówek na
tablicy przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie.

Decode Theme — Macho Themes

 * Wprowadzenie
 * Droga do Łowczówka
 * Czworokąt śmierci
 * Opis bitwy
 * Skończony pod Łowczówkiem bój
 * Polegli pod Łowczówkiem
 * Postacie
 * Wspomnienia
 * Cmentarz na Kopalinach
 * Zlot gwiaździsty
 * Multimedia
 * Bibliografia