www.verbeelding.org Open in urlscan Pro
2a03:3c00:a002:246::1000  Public Scan

Form analysis
2 forms found in the DOM

GET https://www.verbeelding.org/

<form role="search" method="get" class="search-form" action="https://www.verbeelding.org/">
  <label>
    <span class="screen-reader-text">Search for:</span>
    <input type="search" class="search-field" placeholder="Search …" value="" name="s">
  </label>
  <input type="submit" class="search-submit" value="Search">
</form>

POST https://assets.mailerlite.com/jsonp/902834/forms/136534279966426561/subscribe

<form class="ml-block-form" action="https://assets.mailerlite.com/jsonp/902834/forms/136534279966426561/subscribe" data-code="" method="post" target="_blank">
  <div class="ml-form-formContent">
    <div class="ml-form-fieldRow ">
      <div class="ml-field-group ml-field-name">
        <!-- input -->
        <input aria-label="name" type="text" class="form-control" data-inputmask="" name="fields[name]" placeholder="Voornaam" autocomplete="given-name" aria-invalid="false">
        <!-- /input -->
        <!-- textarea -->
        <!-- /textarea -->
        <!-- select -->
        <!-- /select -->
        <!-- checkboxes -->
        <!-- /checkboxes -->
        <!-- radio -->
        <!-- /radio -->
        <!-- countries -->
        <!-- /countries -->
      </div>
    </div>
    <div class="ml-form-fieldRow ml-last-item">
      <div class="ml-field-group ml-field-email ml-validate-email ml-validate-required">
        <!-- input -->
        <input aria-label="email" aria-required="true" type="email" class="form-control" data-inputmask="" name="fields[email]" placeholder="Email" autocomplete="email" aria-invalid="false">
        <!-- /input -->
        <!-- textarea -->
        <!-- /textarea -->
        <!-- select -->
        <!-- /select -->
        <!-- checkboxes -->
        <!-- /checkboxes -->
        <!-- radio -->
        <!-- /radio -->
        <!-- countries -->
        <!-- /countries -->
      </div>
    </div>
  </div>
  <!-- Privacy policy -->
  <div class="ml-form-embedPermissions" style="">
    <div class="ml-form-embedPermissionsContent default privacy-policy">
      <p>Niemand houdt van spam.&nbsp;Ik ook niet.&nbsp;Je kan je uitschrijven wanneer je wil.&nbsp;</p>
    </div>
  </div>
  <!-- /Privacy policy -->
  <div class="ml-form-checkboxRow ml-validate-required">
    <label class="checkbox">
      <input type="checkbox" aria-invalid="false">
      <div class="label-description">
        <p>Ja, ik wil écht graag op de hoogte gehouden worden.</p>
      </div>
    </label>
  </div>
  <input type="hidden" name="ml-submit" value="1" aria-invalid="false">
  <div class="ml-form-embedSubmit">
    <button type="submit" class="primary">Yes please!</button>
    <button disabled="disabled" style="display: none;" type="button" class="loading">
      <div class="ml-form-embedSubmitLoad"></div>
      <span class="sr-only">Loading...</span>
    </button>
  </div>
  <input type="hidden" name="anticsrf" value="true" aria-invalid="false">
</form>

Text Content

Skip to content
Open Menu
 * Home
 * Over Kathleen
 * Life list
 * Contact

Search
Search for:
Close


VERBEELDING


HET LEVEN VAN EEN ANANAS


NANOWRIMO // WEEK 2 CHECK-IN

November 15, 2024 KathleenLeave a comment

Ha! Toch een tweede check-in! Ik had het zelf ook niet helemaal verwacht, maar
kijk.

De vorige check-in schreef ik eigenlijk niet op dag 7 van NaNoWriMo, maar op dag
5 (vorige week woensdag). Het moest precies effe uit mijn systeem, want de
volgende dag vond ik mijn schrijfroutine. En sinds ik die routine vond, is de
klik gemaakt en gaat het schrijven als vanzelf.


ABBIE EN POMODORO’S TO THE RESCUE

Op donderdag kreeg ik op YouTube tussen mijn suggesties een Write With Me video
van Abbie Emmons te zien. Ik volg haar al een tijdje, want ze geeft goede tips
rond schrijven. Haar Write With Me video’s zijn livestreams die je daarna
opnieuw kan bekijken. Ze duren ongeveer twee uur en ze werkt met de
pomodorotechniek: 25 minuten schrijven gevolgd door 5 minuten pauze en dat vier
keer.

Het zijn twee productiviteitstechnieken die keihard werken bij mij, de
pomodorotechniek, maar ook het body doubling. Iemand anders zien werken, doet
werken of in dit geval iemand anders zien schrijven, doet schrijven. Monkey see,
monkey do en al. Dus terwijl ik aan het schrijven ben, zet ik zo’n Write With Me
video in het klein open en zie ik haar schrijven.

Ik zet wel het geluid af van die video’s, want je hoort haar natuurlijk typen en
dat stoort me precies wat tijdens het schrijven van fictie. Het duurde even,
maar ik heb uiteindelijk een playlist gevonden op Spotify die mij helemaal in
the zone brengt. De Work With Me video’s mute ik tot aan de pauzes zodat ik kan
luisteren naar mijn muziek (mijn Spotify Wrapped belooft een ware
muziekidentiteitscrisis bloot te leggen dit jaar).

Dus iedere avond trek ik naar mijn bureau, plof ik neer in mijn gele stoel, zet
ik een Write With Me van Abbie op en vlieg ik er in.

Doordat ik mijn routine heb gevonden, schrijf ik nu mijn 1.666 woorden op
ongeveer anderhalf uur (drie pomodoro’s). En soms wordt er zelfs nog wat verder
geknald en geraak ik een beetje verder met mijn aantal woorden. Dat is vooral
handig als je weet dat je op een bepaalde dag wat minder tijd of minder energie
zal hebben om te schrijven. Of wanneer je een inhaalmanoeuvre moet doen. Oeps.


HET LEADERBOARD VAN DE NANOWRIMO DIASPORA

Wat ook helpt is dat ik via de subreddit een leaderboard van NaNoWriMo
schrijvers heb gevonden die allemaal hun woordenaantal bijhouden op TrackBear.
Long story short, vroeger kon je het woordenaantal van anderen volgen op de site
van NaNoWriMo zelf, maar de site en de organisatie is niet meer wat het ooit was
en heeft serieus wat kemels geslagen de afgelopen tijd. Daardoor doen heel veel
mensen dit jaar niet mee aan de officiële NaNoWriMo, maar zoeken ze dus
alternatieven zoals dit leaderboard. En ik merk dat ik het community aspect én
de gamification van de challenge wel wat miste.

Op het leaderboard zie je de hoeveelste je staat met jouw woordenaantal en soms
kan dat helpen om toch wat extra te schrijven om de volgende in de lijst voorbij
te steken. Ik bengel meestal ergens in het midden (er zijn 180 deelnemers aan
het leaderboard, ik ben momenteel 42ste, maar ik moet vandaag nog schrijven),
want er zijn al mensen die bijna 100.000 woorden hebben geschreven. Hoe zelfs?!
Hoe? Wat ook helpt is dat je in één oogopslag kan zien hoeveel woorden je achter
of voor staat. Dan moet je het niet zelf berekenen en kan je je gewoon focussen
op schrijven. Ideaal.

En het verhaal zelf? Ja, dat gaat lekker zijn gangetje. Ik ben nog altijd
asynchroon aan het schrijven, maar het begin en het einde zijn bijna klaar. Het
is het midden waar ik nog veel werk aan heb. Dat komt wel. Ik heb nog twee weken
en als alles zo loopt zoals het de afgelopen week ging, dan haal ik de 50.000
woorden. Hoera!

To be continued dus.

0



FAILURE TO MATCH

November 10, 2024November 9, 2024 KathleenLeave a comment

Na The Pumpkin Spice Café wist ik niet goed wat lezen. Normaal gezien probeer ik
af te wisselen qua genre en dus bijvoorbeeld geen twee fantasy boeken na elkaar
te lezen. Dus ging ik op zoek naar een nieuw boek (hoewel ik er meer dan genoeg
ongelezen in mijn kast heb staan… oeps). Uiteindelijk was het een romcom,
Failure to match, die mijn aandacht trok.

Jamie werkt als matchmaker. Haar taak is om een match te vinden voor haar
klanten en tot nu toe is ze daar altijd in geslaagd. Ze is een kei in haar vak.
Tot ze Jackson Sinclair als klant krijgt. Al acht maanden probeert ze hem te
koppelen en al acht maanden lukt het haar maar niet om hem te matchen.
Vermoedelijk omdat de data die zij en haar collega’s van het Sinclair team
hebben gekregen niet helemaal klopt. Dus besluit ze zelf op date te gaan met
Jackson Sinclair om uit te zoeken wat hij zoekt in een partner. Dat loopt niet
al te best af voor Jamie waardoor ze opeens heel nauw moet samenwerken met deze
norse miljardair.

Mijn verwachtingen waar niet bepaald hoog te noemen na mijn ervaring met The
Pumpkin Spice Café. Plus de achterflap (of hoe je de digitale versie daarvan ook
mag noemen) was vreemd genoeg in de eerste persoon geschreven en dat voelde wat…
vreemd aan. Maar er stonden ook een aantal tropes bij opgesomd: enemies to
lovers, slow burn, opposites attract,… die me over de streep trokken om het toch
te lezen.

De eerste paar hoofdstukken deden me vooral denken aan de K-drama’s waar ik de
laatste tijd zoveel naar heb gekeken. Heel het verhaal was K-drama-waardig. Ik
kon het allemaal zo voor mij zien. De dialogen zorgde ervoor dat het lekker vlot
las en de humor wist ik ook te smaken. Het beloofde een fijne romcom te worden.
Eéntje waar ik van zou genieten om daarna waarschijnlijk weer te vergeten.

En toen kwam de spice. En boy oh boy oh boy oh boy oh boy.

Los van de spice viel het me op dat er geen miscommunicatie was tussen de twee
hoofdpersonages, iets waar ik met mateloos aan kan ergeren in romcoms. Moesten
er geen misverstanden zijn of duidelijker gecommuniceerd worden, dan zouden
sommige romcoms gedaan zijn na twee of drie hoofdstukken. En hoewel Jackson niet
open is over zijn gevoelens naar Jamie toe heb je dat als lezer uiteraard wel
door. Hij laat genoeg uitschijnen dat hij geïnteresseerd is in haar, maar
misschien niet om de redenen en op de manier dat zij zou willen.

Nog iets waar ik mij de laatste tijd wat aan erger in romcoms is de 80%-break up
(third act breakup voor de vrienden). Rond de 75% à 80% gebeurt er altijd iets
in een romcom, en ook andere boeken, waardoor de twee hoofdpersonages uit elkaar
gaan. Dat probleem moet dan opgelost worden en nadat er een oplossing is, leven
ze nog lang en gelukkig. In dit boek waren de twee hoofdpersonages rond de 80%
nog niet samen, dus er was niet echt een break up. Er waren wel een paar zaken
die uitgeklaard moesten worden tussen hen, de werkgever van Jamie en de tante
van Jackson.

Long story short: ik heb dit boek verslonden. Ik heb er slaap voor gelaten. Het
was alles wat ik zoek in een romcom en het was helemaal wat ik nodig had na de
teleurstelling van The Pumpkin Spice Café. Yup. Ik hoop dat Kyla Parsi nog heel
veel van dit soort boeken schrijft, want ik wil ze allemaal lezen. Yup yup.

> Voor zover ik weet is het boek enkel verkrijgbaar in het Engels en ik vind het
> alleen maar terug op Amazon (waar ik het zelf ook kocht omdat het tussen de
> suggesties van mijn Kindle stond ).



0



NANOWRIMO // WEEK 1 CHECK-IN

November 8, 2024November 7, 2024 KathleenLeave a comment

En wie weet meteen ook de laatste check in, als ik heel eerlijk ben. Ha!

Om 50.000 woorden te schrijven zou je in principe iedere dag 1.666 woorden
moeten schrijven gedurende dertig dagen. Die 50.000 woorden zou neerkomen op het
aantal woorden van een gemiddelde roman. En op zich is 1.666 woorden per dag
schrijven niet onmogelijk, maar je moet toch snel op één uur à twee uur
schrijven rekenen om aan dat aantal te komen. Zelfs als je niet naleest, zelfs
als je het kritische stemmetje in je hoofd afzet en gewoon gaat met die banaan,
kost het je nog altijd best wel wat tijd. Tijd die ik niet altijd zomaar op
overschot heb. Tijd die ik soms aan andere dingen zou willen besteden.

Ik denk dat dat mijn grootste struggle is momenteel. Tijd maken om aan dit
verhaal te werken en daarvoor tijd opgeven die ik aan andere zaken zou willen
spenderen. Also: ‘s avonds schrijven na een bijzonder volle dag en met een moe
hoofd, dat is geen evidentie, zo blijkt. Er een blogbericht of twee uitpersen,
dat lukt nog net. Maar fictie schrijven? Dat is een paar ander mouwen.

Om maar te zeggen: ik loop nu al achter op schema. Verdorie nog aan toe. De
eerste vier, vijf dagen ging het, maar ik merkte dat ik moeilijk op gang kwam
met het verhaal. Ik zat er nog niet helemaal in, kende de personages nog niet zo
goed als ik zou willen en hoewel ik een vaag plan had voor het plot, merkte ik
dat ik toch net iets meer details nodig had.

Wat uiteindelijk hielp was asynchroon schrijven. Slik. Dat is iets wat ik
letterlijk nog nooit heb gedaan als het op fictie schrijven aankomt. Ik schrijf
al mijn verhalen synchroon, dus van begin tot einde in de juiste volgorde. Ik
heb dat altijd zo gedaan en dat werkt voor mij. Tot nu dus. Yup. Bij asynschroon
schrijven, schrijf je de scènes los van elkaar en verbind je ze later. Het grote
voordeel dat ik zelf merk, is dat ik de scènes kan schrijven waar ik zin in heb
en dat gaat dan uiteraard een pak vlotter dan je door een scène te moeten
sleuren waar je geen zin in hebt. Logisch.

Maar het zorgt er ook voor dat, eens ik begin, ik wil blijven verder schrijven.
Dat is natuurlijk mooi meegenomen. En al schrijvend leer ik mijn personages
beter kennen én helpen zij mij mijn verhaal verder op punt te zetten. Zo zijn er
twee personages die bespreken hoe ze bij een bepaald punt moeten geraken met het
schip. Ze zijn basically hun reis aan het plannen. En opeens werd het voor mij
duidelijk welke tussenstops ze moesten maken en wat ze daar moesten doen. Hoppa!

Eén van die twee personages ging oorspronkelijk een man zijn, maar opeens werd
het een vrouw. De naam die ik voor haar on the spot verzon, bleek zo goed bij
haar te passen toen ik de betekenis er van opzocht. Het leek wel alsof zij zelf
had besloten dat zij een deeltje wilde uitmaken van dit verhaal.

Het zijn zo’n momenten tijdens het schrijven waar ik van hou. Puzzelstukjes die
vanzelf op hun juiste plaats lijken te vallen. Ideaal.

Ga ik het halen? Ik weet het momenteel niet. Ga ik mijn best blijven doen? Dat
zeker.

Sowieso ben ik al tevreden dat ik aan dit verhaal ben begonnen. Anders zou het
toch maar stof blijven verzamelen in mijn bovenkamer. Dus zelfs als ik het
verhaal niet van begin tot einde afwerk deze maand en maar een paar scènes
uitwerk, is er een basis waar ik op kan verder werken. En dat is al meer dan dat
ik anders zou hebben gedaan. Een win is een win, hoe klein ook.

> Wil je volgen hoeveel woorden ik heb geschreven? Ik hou via Trackbear bij aan
> hoeveel woorden ik zit. Ga dus gerust af en toe eens hier kijken om te zien
> hoe ik er voor sta. Aanmoedigende woorden en aanverwanten zijn uiteraard ook
> altijd welkom.



0



POSTS NAVIGATION

Older Posts


OVER KATHLEEN



39. Woont ergens tussen Leuven en Brussel samen met Het Vriendje, Het Meneertje
en twee poezenbeesten, Vince en Nelson. Creatief geval.


CATEGORIEËN

 * Gebeurd
 * Gemaakt
 * Gelezen
 * Gegeten




HOU ME OP DE HOOGTE!

Blijf je graag op de hoogte over nieuwe artikels op Verbeelding? Of wat extra
nieuws? Schrijf je dan zeker in voor de nieuwsbrief. 

Niemand houdt van spam. Ik ook niet. Je kan je uitschrijven wanneer je wil. 

Ja, ik wil écht graag op de hoogte gehouden worden.

Yes please!

Loading...

THANK YOU!

You have successfully joined our subscriber list.

Proudly powered by WordPress | Theme: Nucleare by CrestaProject.
Back to top


PIN IT ON PINTEREST