simpelminimalistischleven.wordpress.com Open in urlscan Pro
192.0.78.12  Public Scan

Form analysis
4 forms found in the DOM

GET https://simpelminimalistischleven.wordpress.com/

<form role="search" method="get" class="search-form" action="https://simpelminimalistischleven.wordpress.com/">
  <label>
    <span class="screen-reader-text">Zoek naar:</span>
    <input type="search" class="search-field" placeholder="Zoeken …" value="" name="s">
  </label>
  <input type="submit" class="search-submit" value="Zoeken">
</form>

GET https://simpelminimalistischleven.wordpress.com/

<form role="search" method="get" class="search-form" action="https://simpelminimalistischleven.wordpress.com/">
  <label>
    <span class="screen-reader-text">Zoek naar:</span>
    <input type="search" class="search-field" placeholder="Zoeken …" value="" name="s">
  </label>
  <input type="submit" class="search-submit" value="Zoeken">
</form>

POST https://subscribe.wordpress.com

<form action="https://subscribe.wordpress.com" method="post" accept-charset="utf-8" id="">
  <p>Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.</p>
  <p id="subscribe-email">
    <label id="subscribe-field-label" for="subscribe-field" class="screen-reader-text"> E-mailadres: </label>
    <input type="email" name="email" style="width: 95%; padding: 1px 10px" placeholder="Voer je e-mailadres in" value="" id="subscribe-field">
  </p>
  <p id="subscribe-submit">
    <input type="hidden" name="action" value="subscribe">
    <input type="hidden" name="blog_id" value="172196176">
    <input type="hidden" name="source" value="https://simpelminimalistischleven.wordpress.com/">
    <input type="hidden" name="sub-type" value="widget">
    <input type="hidden" name="redirect_fragment" value="blog_subscription-3">
    <input type="hidden" id="_wpnonce" name="_wpnonce" value="aee8c8986d"> <button type="submit"> Volg </button>
  </p>
</form>

<form>
  <li class="actnbr-login-nudge">
    <div>Heb je al een WordPress.com-account? <a href="https://wordpress.com/log-in?redirect_to=https%3A%2F%2Fsimpelminimalistischleven.wordpress.com%2F2021%2F08%2F24%2Fspeelgoed-en-kamers-opruimen%2F&amp;signup_flow=account">Nu inloggen.</a></div>
  </li>
</form>

Text Content

Spring naar inhoud
Open Menu
 * Home
 * Over
 * BLOG

Zoeken
Zoek naar:
Sluiten


MINIMALISTISCH LEVEN


MEER LEVEN MET MINDER SPULLEN AAN DE NOORSE KUST


SPEELGOED EN KAMERS OPRUIMEN….

24 augustus 2021 valhalla

Twee maanden vakantie en niet veel meer dan nodig doen in huis, heeft zijn
sporen achtergelaten. De zon staat ook alweer een stuk lager dus alle Schmutz
valt extra op. Ik heb me voorgenomen om elke dag tot tien uur ’s ochtends te
doen wat ik moet doen zodat ik op het gemak het hele huis heb gedaan, over een
week of twee. De ene dag een slaapkamer opruimen, de volgende dag een badkamer….
op het gemakje.

Vandaag begon ik aan de kamer van de oudste, dat is altijd een drama. Rollen
electriciteitstape, een kuub oud papier, uitgedroogde viltstiften, een rol
folie, een aangebroken pak zout, lepels, tandenborstels, vuile kleding achter in
de kast gepropt, verpakkingen en prijskaartjes… Waarom!

Ik had inmiddels vijf keer gewaarschuwd dat als ze het zelf niet netjes houdt,
ik het netjes maak en ze weet wat dat betekent. Vandaag was het zo ver. Een
flinke vuilniszak en een doos voor de kringloop later en alles is weer aan kant.

Ik vind het altijd lastig, laat ik ze hun gang gaan of houd ik het onder
controle? Ik weet wat er gebeurt als ik niets doe of zeg en dan gebeurt het
bovenstaande. Niet bij allemaal, de oudste is wel de ergste wat dat betreft. Ze
heeft ook het meeste, als oudste (klein)kind en fervent verzamelaar van
rommeltjes.

Ik snap dat ze autonomie nodig hebben met hun eigen spullen en die kunnen ze
krijgen maar zo lang ze hier wonen houden ze het netjes, op mijn voorwaarden. En
dat hoeft echt niet te betekenen dat alles kaal en leeg moet zijn en dat het
nooit een rommel mag worden, maar wel schoon en opgeruimd (geen vuil ondergoed
achter in de kledingkast en geen lekkende pakken zout in de kast) en als dat
niet kan, heb ik ook geen zin om een berg rommel te onderhouden.

We kopen zelden iets van speelgoed, nagenoeg alleen boeken. Veel van wat ze
hebben is zelfgemaakt (ze hebben allemaal een scherp oog voor dingen waar ze
‘nog wel iets mee kunnen’ of cadeau gekregen van opa en oma, wat ook niet meer
zo hard gaat nu die nooit meer komen. Oma stuurt wel knutselspullen, stiften en
papier waar ze heel erg blij mee zijn en dat zijn gelukkig ook dingen die worden
opgebruikt.

De enorme kist vol Lego raakt gelukkig niet nog voller. Mijn ouders gaven heel
veel Lego en de man had een tijdje veel plezier in het bestellen van Chinese
neplego, waaronder een enorm Harry Potter kasteel en de Death Star van Star
Wars…. Maar alleen de jongste twee spelen nog echt met Lego en dan vooral met de
Lego-meisjes, paarden en die piepkleine accessoires die erbij horen en genoeg is
genoeg hoor! Werkelijk.

Ik ben wel blij dat we al met al behoorlijk terughoudend geweest zijn met
speelgoed geven. Ze zijn niet gewend dat er bergen grote cadeaus zijn op
feestdagen en als ik ze vraag wat ze willen, hebben ze meestal niet eens een
idee. Als we in een winkel zijn waar ook speelgoed te koop is, vinden ze
uiteraard genoeg maar dan zeg ik altijd ‘vraag maar voor je verjaardag’.
Inmiddels zeggen ze dat ook tegen elkaar als er een iets vraagt. Ik hoor ze ook
nooit over het speelgoed van andere kinderen. In elk geval niet in de zin van
dat ze het ook willen hebben.

Uiteindelijk, ‘nee’ is een prima antwoord voor 98% van de tijd. Als er dan een
keer iets mag, staan ze me met grote ogen aan te kijken en vragen zich af of ik
de vraag heb begrepen En dan is het ook nog eens bijzonder.

Er zijn mensen die met kerst geen cadeaus geven, zoals Darci Isabella. Ik snap
dat goed. Ze zijn katholiek en voor hen ligt de focus op samenzijn met familie
en het religieuze. Ook de verjaardagen zijn redelijk cadeau-vrij daar en bestaan
vooral uit dat de jarige iets junkfood mag kiezen, iets wat ze normaal niet
krijgen. Haar kinderen, home-schooled, zijn het gewend en lijken me gelukkig
genoeg.

Helemaal zonder cadeaus lijkt me echter ook een beetje flauw voor de kinderen.
We geven voor kerst meestal al ‘dingen doen’ en een zeer beperkt aantal fysieke
gaven maar wel een aantal.
Natuurlijk scheelt het veel dat we hier geen grote verjaardagen vieren met
familie die viermaal per jaar met grote cadeaus aankomt maar dan zou ik andere
dingen vragen: geld voor een groter cadeau als een fiets of goede rolschaatsen
of om iets met zijn allen te gaan doen, al is het maar een ijsje eten. Veel
leuker dan het zoveelste stuk plastic.

Het is ook vooral ons eigen idee. ‘Heeft iemand suggesties voor een bijzonder
cadeau voor een kind van een?’ las ik wel eens op forums toen we nog in die fase
zaten. Ja, een lege doos, vinden ze prachtig. >
’t Is vooral onze eigen projectie. ‘Maak maar een verlanglijstje voor
sinterklaas’. Intertoysboek erbij… En het dan gek vinden dat ze zeuren en
‘verwend zijn’. Joh

Al met al ben ik blij dat we het zo aangepakt hebben. Ze zijn allemaal
behoorlijk creatief, met wat ze hebben en met dingen die ze vinden. Wat ze
hebben, waarderen en gebruiken ze ook… Ze weten dat het niet zomaar uit de lucht
komt vallen en dat er grenzen zitten aan wat we kunnen kopen en in huis kunnen
hebben.






EN WAT ALS JE DAN DINGEN WIL?

24 augustus 202123 augustus 2021 valhalla
Foto door Maria Orlova op Pexels.com

Laat ik eerst zeggen dat ik absoluut niet perfect ben in het niet kopen van
dingen die ik niet echt nodig heb. Ik heb enorme bewondering voor mensen, of ze
nu ‘shopaholics’ waren of al jaren minimalistisch leven, die een jaar lang niets
extra’s kopen. Niets kopen is makkelijker als je meer dan genoeg op voorraad
hebt, maar wellicht ook moeilijker omdat de omslag veel groter is dan wanneer je
al gewend hebt nagenoeg alleen te kopen wat je nodig hebt.

Toch, ik heb ook wel eens zin om meer te kopen dan nodig. Er zijn enorm veel
dingen die ik leuk vind. Te veel eigenlijk, ik kan nooit kiezen. Cottagetuinen,
indiase kussens, enorme boekenkasten (met trapje!), hemelbedden,
bloemetjesservies, Noorse hytte-stijl balkons… Het zou Villa Kakelbont in het
kwadraat worden, ware het niet dat ik dan ook constant dingen zou veranderen,
dingen zou willen en altijd op zoek zou zijn naar meer.

Dat is niet handig, dus besloot ik maar gewoon helemaal niets te willen. Nou ja,
bijna niets. Naar westerse maatstaven.

Wat me dus niet altijd lukt want soms popt er opeens iets op in mijn hoofd
waarvan ik denk: ‘waarom niet eigenlijk?!’.

*REM!!!*

Waarom eigenlijk? Heb ik het nodig? Waar komt de noodzaak tot het plotseling
willen acquireren van materiële zaken vandaan? Meestal niet uit mijzelf. Meestal
uit een boek, een youtubefilmpje, een plaatje… Een idee, van hoe het heurt. De
behoefte aan een ‘verzetje’.

Het is belangrijk dit voor mezelf te weten, want zelden is de drang tot iets
willen aanschaffen er een die voorkomt uit een noodzaak.

Meestal kan het het dan wel laten zitten. Zo niet, dan moet ik bij mezelf te
rade gaan.

Heb ik echt zin om x artikel te kopen, om de verpakkingen op te ruimen, om het
minstens een paar maal per week te gebruiken, om het te onderhouden, op te slaan
en aan het einde van het ding zijn leven of als ik het zat ben, weer weg te
doen? Naar de kringloop, vuilnisbak, doorgeven….? Is het het geld waard? Wat met
‘het milieu’? Is mijn aandrang tot het doen van de aankoop het waard om het te
produceren, verpakken, vervoeren etc?

Ja, het is natuurlijk al gemaakt maar door het af te nemen zeg ik: ‘maak er
meer!’

Het scheelt dat er hier vaak minstens 3 – 4 dagen zitten tussen iets online
bestellen en het geleverd krijgen, vaak langer. En dat er tussen mij en de wat
uitgebreidere fysieke winkels 23 kilometer afstand zit. Dat invoerkosten van
alles buiten Noorwegen niet mals zijn, is ook een grote belemmerende, of juist
behulpzame factor.

Als het nog niet verdwenen is, dan denk ik aan die voorgaande keren waarop ik
iets wilde en wat er uiteindelijk met de spulletjes is gebeurd. Alles dat ik
kocht in een opwelling, dus zonder dringende reden, verdwijnt uiteindelijk weer
uit mijn huis. Na een paar weken, maanden of een jaar….

De dingen die ik echt, echt lang wilde, die blijven. Ik investeerde in een echt
mooie koffietafel en daar ben ik nog steeds echt blij mee. Ik kon hem omdat ik
wachtte (en wachtte) kopen met 45% korting, nu is ie weer 430 euro. De twee
dingen die ik aan de muur heb hangen, zou ik ook naar ons tiny house verhuizen,
als we een tiny house zouden betrekken, dan. De bålpanne (een grote ondiepe pan
om vuur in te stoken en op te grillen, hangend aan een driepoot) wilden we al
toen we hier net woonden. Ik ben elk jaar blij als de wollen deken van
Spinnerigården weer op bed kan zo in augustus…. En al die andere dingen…. die
zijn al lang weer vergeten.

Ik vraag mezelf af: wil ik de rust in mijn hoofd, of de rush van een nieuwe
aankoop? Wil ik een minimalistisch huis, of wil ik spullen onderhouden? Wil ik
geld op mijn bankrekening, of geld in nieuwe spullen steken die zodra ik ze
afreken al 75% in waarde zijn gedaald? Ben ik meer of minder ‘mij’ met dit ding
in mijn leven? Wil ik kalmte voelen in huis, of de noodzaak om dingen te
poetsen, verschuiven, declutteren…? Helpt dit ding me te leven zoals ik wil?

En als ik het dan nog steeds wil, kan ik het op een andere manier verkrijgen? Ik
wilde bijvoorbeeld bloeiende planten om het kippenhok, dus ik dacht aan
hortensia’s maar die kosten hier enorm veel. Later bedacht ik dat de man met
hout dat we nog hebben liggen, plantenbakken kan timmeren die ik kan vullen met
heide die hier overal groeit. Ik kan de hortensia’s van de buren stekken. Ik kan
overal planten vinden die ik kan stekken. Vrouwenmantel en kamperfoelie groeien
hier overal in het wild en zijn enorm makkelijk te overwennen. Ik kan eind
oktober bloembollen kopen met 70% korting voor de vrolijke noot in het vroege
voorjaar.

Uiteindelijk, elk nieuw ding wordt vroeg of laat maar meestal vroeg, gewoon het
zoveelste, nutteloze ding en hoe meer dingen we toevoegen, hoe minder ze
toevoegen.

Prikkels in de vorm van advertenties vermijden. Me bewust zijn van de impact van
mijn geconsumeer. Wachten tot het overgaat, wat het nagenoeg altijd doet.
Nadenken over wat er in het verleden gebeurde met overbodige aankopen.
Herinneren wat een vrijheid het niet hebben van spullen met zich meebrengt.
Tevreden zijn met wat ik al wel heb en wat precies genoeg is voor hoe ik wil
leven. Wat minimalistische inspiratie opdoen van mensen die je niets proberen te
verkopen.

En dan nu, een blokje om.

Fijne dag allemaal!










OVER ZUINIG LEVEN

23 augustus 202122 augustus 2021 valhalla

Er zullen maar weinig mensen zijn die er financieel op vooruitgaan de komende
tijd. Prijzen stijgen van bijna alles. Van stroom, waarvan veel mensen hier nog
veel afhankelijker zijn dan in Nederland (opwarmen, koken, langere, koudere en
donderder winters). Voedsel; niet alles maar veel is in een paar maanden tijd
tussen de 10 en 50% duurder geworden. Benzineprijzen. Wat niet.

Zuinig of zuiniger leven is voor veel mensen steeds meer een noodzaak maar
aangezien we geleerd hebben dat leven alsof er geen morgen is en dat aan elke
aandrang om iets te kopen meteen moet en kan vervuld (want dat is wat ons echt
gelukkig maakt!) zal dat niet zonder enige frictie gaan.

Zoals met veel dingen is je mindset het allerbelangrijkste. Je kan leven met
minder middelen zien als een straf of als een bevrijding. Mensen die hier
meelezen weten ook wel dat leven met minder veel van het laatste is en weinig
van het eerste maar er is een verschil tussen oppassen en echt zuinig leven.

Laat ik voorop stellen dat we het goed hebben. En makkelijk. We hoeven zelden
echt op te letten (vermoedelijk ook door redelijk wat ingesleten zuinige
gewoonten) en financiele tegenvallers kunnen we opvangen doordat we enigszins
oppassen met wat we uitgeven in het dagelijks leven. Er zijn periodes waarin we
heel erg zuinig leven en onze uitgaven per maand, naast vaste lasten als huur en
stroom en verzekeringen, rond de 8000 kronen (800 euro) liggen, voor een familie
van zes. Een verschil met vroeger toen ik voor ons gezin van vijf voor een week
voor 70 euro een kar vol bij de Lidl haalde, maar zo rolt Noorwegen.

Dit zijn de periodes waarin ik me ook het fijnst voel. Geld uitgeven, hoe nodig
soms ook, doet me me ongemakkelijk voelen. Licht schuldig ook.

Het belangrijkste is, denk ik, een gevoel van tevredenheid en dankbaarheid
cultiveren in jezelf. Ik snap dat dat niet makkelijk is als je bed je een hernia
geeft en je geen geld hebt voor een nieuw matras maar er is genoeg om wel
tevreden mee te zijn. Als je blij bent met wat je hebt, kom je erachter dat je
veel minder nodig hebt dan wanneer je je constant als een pingpongballetje heen
en weer laat stuiteren tussen wat de spullenverkopers en influencers (kots)
vinden dat je nodig hebt. Als je vatbaar bent voor de te mooie plaatjes op
sociale media, vermijd deze dan. Alles wat je hebt, was wat je ooit heel graag
wilde. Hoe bevalt die manier van leven?


CREATIVITEIT IS ESSENTIEEL.

Nee, een onmogelijke autoreparatie los je niet op met creativiteit alleen. Een
puber die uit zijn schoenen groeit evenmin. Maar er zijn zo veel dingen die we
wel zelf kunnen maken en beter dan hetgeen er uit de fabriek rolt. Of het nu
gaat om decoratie voor een feest of seizoen, het maken van speelgoed of huis-
tuin- en keukengeneesmiddelen.

Geef geld uit aan wat belangrijk is, niet aan al het andere. We hebben geen
televisie-abonnement, behalve voor de man geen data-abonnement voor telefoons,
geen abonnementen op apps, geen ipads, geen rondrijdende stofzuigers en
grasmaaiers, geen mensen die dingen voor ons doen, we kopen geen frisdrank, bier
en wijn, zelden koek en snoep, gaan nooit uit eten, hebben alleen vaste
verwarming in de woonkamer en onze garderobes zijn redelijk minimaal en basic.
Hierdoor kunnen we aan de andere kant nog eens wat extra’s doen uitgeven. En als
het moet, kunnen we die extra’s eenvoudig laten want we weten dat het niet
essentieel is voor ons plezier in het leven.


TIJD IS BELANGRIJKER DAN GELD.

Door zuinig te leven hebben we meer controle over onze eigen tijd. Door zuinig
te leven konden we in de vorige huizenmarktcrisis ons huis toch verkopen en naar
Noorwegen verhuizen terwijl ik gestopt was met werken. (Het voordeel van niet
meer dan op een inkomen gebaseerd lenen in plaats van je gek laten maken met het
idee van het grootste huis). Ik ben er voor de kinderen als ze uit school komen.
We krijgen onze weekenden en vrije dagen echt wel vol maar voor het meeste met
leuke of nuttige dingen, voor ons. De hypotheek die betaald moet worden bepaalt
niet de helft van ons leven. We hoeven niet drie maanden per jaar te werken
alleen maar voor de hytte in een hip skigebied.

Doordat ik meer tijd heb, kan ik dingen doen die ons geld besparen. We maken ons
eigen bier en wijn, onze zelfgemaakte pizza’s zijn restaurant-kwaliteit, ik kook
zeer zelden uit pakjes (heel soms uit een potje) en in de zomer lopen we elke
dag gewoon een uurtje terwijl we ondertussen frambozen, aardbeien, bosbessen en
bramen plukken. Omdat ik wel eens een verloren uurtje heb kan ik de maillots en
broeken repareren en de sokken stoppen waar gaten in zijn gevallen.


WE HEBBEN ALLEMAAL ONZE EIGEN MANIER VAN ZUINIG LEVEN

Doe wat bij je past en imiteer niet de wijze van een ander. Weet je eigen
prioriteiten. Ik ben geenszins een modepopje maar wel kieskeurig wat mijn
kleding betreft en die vind ik zelden bij de kringloop. Het interieur
interesseert me dan weer niet echt, dus ik geef wel geld uit aan kleding maar
zelden aan spullen voor in huis. Fijn voor mensen die kringloopkleding kunnen
vermaken en combineren tot prachtige creaties maar dat is niet aan mij besteed.
Als je weinig energie hebt, is het kopen van voorgesneden groenten wellicht een
goede manier om energie te bewaren voor andere dingen. Werk je, dan is een
werkster voor een paar uur wellicht de juiste investering om je handen vrij te
houden om te kunnen moestuinieren, een eigen bedrijfje te starten of wat dan
ook. Er is geen ‘one size fits all’ en niet alles wat je uitbesteedt, is per
definitie een slechte uitgave.


KIES JE VRIENDEN.

Mensen die min of meer hetzelfde in het leven staan, zijn zo fijn. Mensen
afschrijven omdat ze anders leven is niet nodig maar een paar gemeenschappelijke
interesses scheelt veel. Met mijn buurvrouw (die met de twee slaapkamers voor al
d’r bontjassen en chaneltasjes) kan ik wel gaan bessen plukken want dat vinden
we allebei leuk. Met een andere vriendin kan ik zo fijn koffie drinken en
kletsen over de belangrijke dingen in het leven (de kinderen, in haar geval ook
het geloof). Mensen bij wie je je echter anders moet voordoen dan je bent, kan
je maar beter missen.


ONTHOUD DAT JE DINGEN KOOPT MET DE TIJD VAN JE LEVEN.

Bereken eens je echte uurloon. Hoe lang per dag ben je bezig met werk, inclusief
reistijd en je proper maken? Wat kost de auto die je ervoor nodig hebt in
afschrijving, verzekering en benzine? Wat ben je kwijt aan representatieve
kleding, de werkster omdat je geen tijd hebt om zelf te poetsen, de
kinderopvang, de snelle maaltijden, de tractaties aan jezelf omdat je zo hard
hebt gewerkt? Onder de streep blijft vermoedelijk een vrij schamel bedrag over.
Wil je echt x uur werken voor x artikel? Is het het waard?


VERMIJD MASSAMEDIA EN SOCIALE MEDIA.

Zo vervelend, heel de dag verteld worden wat je zou moeten doen (yoga! jogging!
workouts!), met wie en met welke spullen (nieuw vitaminendrankje! toffe
yogaleggings! musthave handige handtas! Kinderkleding van het juiste merk!) en
wat je moet denken (inclusiviteit! EU uber alles! angst! heil de staat!). Want
je vrienden komen alleen als je die nieuwe eikenhouten tafel van die hippe
winkel hebt, Amstel-ons-bier serveert, als je op elk lichaamsdeel een andere
chemische cocktail hebt gespoten en als je je wasgoed verzuipt in de Robijntje
ofzo. En zo verdwijnt bij veel mensen stukje bij beetje de eigen
persoonlijkheid, het vermogen om zelf na te denken, om zelf te ontdekken wat ze
leuk vinden in het leven en worden ze als eeuwig in het hamsterwieltje
rondrennende drones de ideale prooi voor het grote kapitaal.

Comparison is the thief of joy en dat is zo waar. Als je je vergelijkt met
anderen, in de zin van dat ze dingen hebben die jij niet hebt, zet je jezelf op
voor een vreugdeloos leven dat wordt bepaald door kortstondige dopamine-rushes
als je weer eens iets hebt ‘gescoord’ dat beloofde je gelukkig en hip en blij te
maken, hetgeen uiteraard nooit gebeurt.


HOUD EEN DAGBOEK BIJ.

Schrijf op wat je doelen zijn met betrekking tot zuiniger leven. Schrijf op hoe
je dat die dag wil gaan doen. ‘Zuiniger leven’ is een nobel doel maar zonder
concrete acties en het veranderen van je gewoontes en je mindset is het lastig.
Is energie besparen je doel, maak het dan concreet door jezelf voor te nemen de
kachel overdag op een x temperatuur te houden, een tochtstrip aan te bestellen,
je was niet in de droger te gooien en minder afwas te creeeren. Is je doel om
geen impulsaankopen meer te doen, schrijf dan elke gedachte aan wat je ‘nodig’
hebt op en wacht minimaal een week met het aanschaffen. Wil je besparen op
boodschappen, ga dan op zoek naar vijf goede recepten met witte kool, met
havermout of voor maaltijdsoepen of maak een menuplan met al het verse dat nog
in je koelkast ligt voor je weer gaat winkelen. De dingen opschrijven scheelt zo
veel!


OMARM EEN ZUINIG LEVEN.

Vraag mensen wat belangrijk is en een grote kans dat een mooi huis,
impulsaankopen doen of rotzooi eten niet in het rijtje staan. Toch is dat wat
veel mensen doen, omdat ze hun leven laten bepalen door anderen. Door de
reclame, de meneer van de bank, de influencers, de buren met hun grotere auto of
de nieuwslezer.

Overboord daarmee! De hele mensheid heeft honderdduizenden jaren geleefd met
bijna niets aan luxe. Ik houd van hete koffie, mijn warme bed en het gemak van
koken op gas maar het zijn wel dingen waarvan we moeten beseffen dat het extreme
luxe is en dat alles wat we toevoegen bovenop hetgeen dat we nodig hebben,
overbodig is en vaak zelfs tegen ons werkt.

Hoeveel van ons zijn echt blij, ’s ochtends verplicht in de file naar kantoor om
voor die mooier tweeondereenkappert te werken, de komende dertig jaar? Dromen we
niet vaak van een heel ander leven? Is het leven in een simpel vakantiehuisje
niet heerlijk vanwege de afwezigheid van al het overbodige en de focus op de
belangrijke dingen zoals onze geliefden en de natuur? Waarom ontvluchten veel
mensen als het even kan het huis waar ze heel het jaar dubbel voor liggen om in
een tent of caravan te gaan zitten?

Hoe minder je hebt dat je tegenhoudt om te leven zoals je wil, hoe beter. Of dat
nu gaat om de mensen met verkeerde verwachtingen van je, je
aanbiedingenshopverslaving, al die overbodige rotzooi die lurkt in de kasten, de
zolders en andere verborgen (of niet zo verborgen) ruimtes van je huis….

Iets is zo belangrijk als je het zelf wil maken. We hebben geleerd dat we een
bepaald ideaal moeten nastreven, maar voor wie? Ben jij het die er echt gelukkig
van wordt of ben je vooral een melkkoe voor je werkgever, de bank, de
creditkaartmaatschappij, de appie, de wehkamp en de bol.com, de belastingdienst,
de overheid, de data-miners en de leasemaatschappij?

Zuinig leven is niet je centjes uitknijpen en knieperig leven om zo veel
mogelijk geld op de bank te kunnen zetten. Althans, niet voor mij. Het is een
manier om te kunnen leven die bij ons past. Om aandacht te kunnen geven aan mijn
kinderen, de dingen die we leuk vinden, om vrij te zijn van een groot deel van
de ketens van de moderne maatschappij.

Zoals ik las: het gaat er niet om om het goedkoopste wasmiddel te vinden, maar
om het zelf te maken voor de helft van die prijs en daarbij trots te zijn dat de
mensen van Procor & Gamble in elk geval niet van jouw centen in hun
vakantiehuizen op Santorini zitten.

Liever versleten beddengoed dan geen tijd om gewoon eens een kop thee te drinken
en voor me uit te kijken. Liever kale havermout (met zoutJ) bij het ontbijt dan
’s avonds gebeld worden door een chef die nog wat van je wil. Liever mijn
kinderen door de week elke dag zien dan in het weekend ter compensatie naar de
dierentuin te moeten. Liever twintig kledingstukken die ik graag draag dan de
eeuwige zoektocht naar de items die mijn 200-stuks tellende garderobe eindelijk
echt compleet maken. Liever op het eigen balkon met een zelfgemaakt biertje dan
een van zeven keer zo duur op een terras. Liever vogels kijken dan de nieuwste
‘blockbuster’.

Enzovoort.


22 augustus 2021 valhalla

Ik was moe gisterenavond. Heel de dag zijn we bezig geweest met van alles en nog
wat. Het kippenhok staat een heel eind in elkaar, het is nu nog een kwestie van
afwerken en oh ja, 500 dakpannen erop leggen. En kippen en – of kwartels! Ik heb
het gras onkruid en mos gemaaid en het begint er goed uit te zien. Alleen om het
kippenhok heen is het nog enigszins een chaos maar ik verheug me erop als straks
alle rommel weg is en het huisje netjes in de witte verf staat met wat
bloembakken aan het balkon. Het zal er zo ‘sjarmerende’ uitzien!



De eerste dag ‘alleen’ thuis… Het was zalig. Ik heb het huis netjes gemaakt (en
dat bleef zo) en ben toen gaan wandelen in het bos. Ik zag een jonge specht en
twee raven. Ik heb wat foto’s gemaakt, hieronder.


LIJSTERBESSEN-GELEI RECEPT

’s Avonds ging ik met de kinderen nog een keer het bos in om bosbessen,
rozebottels en lijsterbessen te plukken. De man was op een feestje van zijn werk
en pas tegen middernacht thuis. Het was schitterend in het bos, maar de muggen
en teken iets te nadrukkelijk aanwezig.

Vandaag moeten we nog een rondje maken en genoeg lijsterbessen plukken om gelei
te maken. Ik heb geen Nederlands recept voor lijsterbesgelei kunnen vinden dus
ik heb voor wie dat ook wil proberen, een slechte google-translate. (je moet het
sap vijf minuten laten koken en het sap afmeten en aan de hand daarvan bepalen
hoe veel suiker je moet gebruiken) dat is om een vreemde reden slecht vertaald)


GRATIS HOUT

Ik neem nu elke keer als ik het bos in ga (eigenlijk als ik het bos uitkom,
anders is het nogal een gesjouw) berkenstammen mee. Het bos wordt ‘uitgedund’ en
de berken die het moeten ontgelden, laten ze liggen. Dat is prachtig hout voor
in de kachel wat ik alleen maar even op maat hoef te zagen en te kloven. Gratis!

Het is prachtig te zien hoe snel het bos zich herstelt. Deze plek is drie of
vier jaar geleden volledig kaal gekapt. Niet de hoge bomen, maar waar de lagere
begroeiing staat. De berken en sparren en zelfs varens zijn al flink hoger dan
ik.




Kijk de zwaluwen. Je kan niet zo goed zien hoe veel het er echt zijn, maar
gisteren waren het er honderden. Ze zitten twee rijen dik op de
electriciteitskabels, die ongeveer tot onder aan de brug lopen. Vanmorgen vroeg
waren er maar een paar, dit is van gisteren. Ja, dat maakt me echt heel blij.
Net als de mussenfamilie die zich klem vreet aan de zaden van het
komkommerkruid. Als ik de deur opendoe hoor ik bijna standaard een geruis van de
familie die zich uit de voeten maakt, hoewel als ik eenmaal buiten zit, ze zich
weinig van mijn aanwezigheid aantrekken.



 * De bodem….
 * Steen….
 * Steen….
 * Varens….
 * Ontbijt…
 * De hemel…
 * Prachtig…
 * Huis….
 * Heide….
 * Mooie kleuren…. (Japannse berberis?)
 * Stoeltjes….
 * Stillevannet…. het stille water….
 * Gras….
 * Nieuwe eikjes….
 * Groen….
 * Onder een omgevallen boom…
 * Gezelschap…

Het loopt tegen achten, de kinderen komen straks beneden. Ik ga de vaatwasser
uitruimen en koffie klaarzetten




EEN NIEUW SCHOOLJAAR.

20 augustus 202120 augustus 2021 valhalla

En daar zit ik dan. Alleen. Thuis. Dat is best bijzonder. Na 13,5 jaar zijn er
geen kleine (of grote) kinderen in huis.

De wasmachine staat aan, de koelkast uit want die maakt steeds meer herrie.
Gisteren begon de oudste op de ungdomsskole, de jeugdschool, waar ze heen gaan
in het jaar dat ze dertien worden. De jongen zit in de laatste klas, de derde
begon in een nieuwe klas en de kleinste begon gisteren in de eerste klas, waar
kinderen beginnen in het jaar dat ze zes worden.

Na een praatje gingen alle kinderen (64 stuks) met hun leraar mee naar hun klas.
De ouders mochten ook even mee de klas in en werden daarna bijeengedreven in de
gymzaal om naar een slaapverwekkend praatje te luisteren van de rector, wat
overigens een erg leuke en wakkere dame is. Dat het ooit nog eens fijn zou zijn
om met zo’n 120 ouders in een gymzaal te zitten (zonder antibac, zonder maskers,
zonder enige afstand-idiotie) is bijzonder maar ik vond het geruststellend.

Wel kwam er een brief van school dat als er een kind positief getest wordt, alle
kinderen direct getest worden en dan kan wie negatief test, na een dag of twee
de lessen hervatten.
Kinderen die niet getest worden kunnen 10 dagen ‘gewone thuisquarantaine’
doorbrengen, waarbij het wel de verantwoordelijkheid is van de school om
passende (online) lessen te verzorgen. Testen gebeurt wel met een antistoftest,
die niet helemaal achter de neus hoeft.

Aangezien van de 64 kinderen, er 56 naar de SFO (Skole Fritids Ordning, de BSO)
gaan, denk ik dat er weinig ouders de zelfgemaakte luxe hebben van hun kind twee
weken thuis te kunnen houden. Maar anders dan dat: niets aan de hand.

Vanmorgen ging de kleinste ein-de-lijk ook met de schoolbus. Dat wilde ze al
sinds ze groot genoeg was om mee te lopen met de kinderen naar de busstop. Op
school is er Ivar, de (allerliefste) buswacht die de kinderen ophaalt van de bus
en naar school begeleidt, en weer terug aan het einde van de schooldag.

Allemaal hadden ze hun eerste schooldag leuk gevonden. De eerste week wordt er
niet bijster veel gedaan. De hele school gaat naar de sportvelden, er worden
worstjes gegrild, tekeningen gemaakt, boeken uitgedeeld en veel gespeeld. Ook op
de school van de oudste is elkaar leren kennen en veilig voelen meer een thema
dan meteen de toon zetten met lessen en huiswerk.

Het kippenhok begint goed vorm te krijgen. De buitenmuren zijn gemaakt, een deel
van het dak zit er al op en opbouwen gaat in dit geval een stuk sneller dan
afbreken. De man had verzonnen dat we in plaats van kippen, kwartels konden
nemen. Het zijn wel erg praktische vogeltjes. Ze leggen ook eieren (eitjes :))
maar zijn een stuk handzamer en maken minder rotzooi en lawaai dan kippen,
hoewel kippenrotzooi en -lawaai ook zo een charme heeft. Ze kunnen alleen niet
vrij rondlopen, want ze snappen niet dat ze ’s avonds terug in een hok moeten
Maar we hebben een ren en het hok heeft (dubbelglazige) ramen, dus dat moet wel
gaan.

Oh en kijk nou, er arriveren met de dag meer zwaluwen. Oke, het is bijna niet te
zien op de foto, haha. Maar gisteren waren het er over de 100 en vandaag lijkt
dat aantal verdubbeld. Ik geloof niet dat ik er ooit zo veel bij elkaar heb
gezien. Het is zo heerlijk om gewoon te zitten en naar ze te kijken….. Als ze
weer weg zijn, mis ik ze altijd wel even.

Straks ga ik eens fijn in het bos wandelen. Alleen. Heerlijk! Door muggen,
warmte en kinderen ben ik veel te weinig in het bos geweest. Het begint al
aardig herfstig te worden… en de meeste muggen zijn ook op, of weg.

Een nieuw schooljaar voelt ook altijd zo als het begin van een nieuw jaar. We
zijn gezegend met -na een verzameling bizarre regenbuien en die complete
overstromingen veroorzaakten- heerlijke nazomerdagen de laatste dagen en in het
verschiet.
Een graad of 20 overdag en nachttemperaturen die naar de enkele cijfers gaan.
Ideaal klus- en tuinopknapweer. Een nieuw begin en dat is het ook. En wat het
komend ‘jaar’ ons ook voor de voeten gooit, voor nu is het mooi.

We hebben onze sh’t op orde, het leven is eenvoudig, het leven is goed.




DINGEN DIE IK NIET MEER KOOP.

18 augustus 202117 augustus 2021 valhalla

Dingen niet nodig hebben is fijn. Er is zo veel dat ik niet (meer) koop en ik
heb geloof ik wel eens een overzicht gemaakt met van wat dingen maar och… het is
leuk om te lezen bij anderen en om te schrijven. In de loop der tijd is er zo
veel overbodig gebleken en soms kostte het me een paar jaar om er vanaf te komen
en soms deed ik iets weg om het later opnieuw te kopen (foundation, nagellak)
maar uiteindelijk besefte ik dat in de meeste gevallen het leven simpeler,
makkelijker en aangenamer was zonder.

Dus, wat ik niet meer koop. Als minimalist, enzo.

Nagellak. Dat is dus iets dat me moeite kostte. Ik weet het, niemand geeft een
zier om wat ik op mijn nagels smeer maar het duurde even voordat ik dat zelf ook
niet meer deed. Mooie lichtroze, of juist stikruige zwarte of donkerpaarse lak,
het is wel net de finishing touch. Tot er een stukje afgaat na een dag of twee
en de boel weer eraf of opnieuw moet… Ik laat mijn nagels nu al een hele tijd
voor wat te zijn, ik houd ze netjes en dat is het.

Parfum. Vroeger vond ik het heerlijk. Rode Poison van Dior was mijn favoriet.
Daarna heb ik nog een tijd Always Red van Elizabeth Arden gedragen. Tot ik dat
niet meer deed. De nadelen van parfum wegen toch wel zwaarder dan de voordelen.
Hormoonverstorend, slecht voor het milieu etc. Jammer, maar helaas. Soms smeer
ik een beetje lavendelolie, gemengd met amandelolie maar ik heb geen behoefte
meer aan parfum.

CD’s. We hebben nog wel een cd-speler maar cd’s kopen we heel zelden. Meestal
gebruiken we de bluetooth speaker en spotify, hoe veel beter een cd op een goede
speler en fijne versterkers ook klinkt. Helaas mogen de cd’s ook echt niet weg,
hoewel we al een keer bijna de helft hebben ontrommeld wegens ‘draaien we toch
nooit meer’.

Toegangskaartjes. We hadden eens abonnementen op de dierentuin en badeland maar
ik kan er niet meer tegen, al die beestjes in hokken. Het was leuk voor de
kinderen maar die vinden nu ook dat het zielig is en dat we de dieren beter vrij
kunnen laten Vinden ze leuk in Kristiansand, krokodillen in de Otra. Er is een
uil, die zit daar maar. Te zitten. Mijn hart breekt ervan. Verder is hier alles
of idioot duur, of gesloten, of veel te druk. Als we iets leuks willen doen
nemen we wel een paar houtblokken mee en gaan we worstjes roosteren in het bos.

Tampons. Want wasbare tampons en ja dat is een ding en ja, die functioneren ook
in het geval van bloedbaden. Ze zijn van imse vimse  en het is een fijn idee dat
ik nooit zonder zal komen te zitten en ze nooit meer hoef te kopen.

Foundation. Het is mooi hoor, een effen laagje over mijn gezicht. Vlekjes weg,
alles egal maar mijn huid is licht en misschien verander ik daarom geregeld van
kleur maar een foundation die past bij mijn huidskleur heb ik een maand ofzo.
Een keer in de felle zon en het is niet meer dezelfde kleur. En als mijn gezicht
een andere kleur heeft dan de rest van mijn lijf, is dat ook geen gezicht.
Letterlijk. Dus, ook dat is overboord.

Wasverzachter. Chemische rommel, chemische lucht. Als je het niet gewend bent,
is het zo vreselijk sterk. Ik ruik vaak kinderen die hier geweest zijn en wiens
moeder nogal een enthousiast gebruikster is (of vader, als we modern en
geëmancipeerd enzo willen zijn), een half uur na hun vertrek nog steeds. Het is
letterlijk nergens goed voor.

Douchegel. Want zeep. Scheerschuim. Want zeep.

Mobiele data. Voor 39 nok per maand kan ik anderhalf uur in de telefoon praten
met iemand in Noorwegen en daar kom ik echt nooit aan dus dat is meer dan
genoeg.

Apps. Want smartphone is in onbruik, ik heb geen tablet en je schijnt voor een
laptop ook apps te kunnen kopen maar behalve typen en surfen doe ik niets met de
laptop. Ik begrijp de behoefte van mensen ook niet om zich constant te monitoren
met smartwatches en stappentellers etc. Als ik wil lopen ga ik lopen, als ik ’s
ochtends moe wakker word hoef ik niet mijn slaap-app te raadplegen om te weten
dat ik niet optimaal uitgerust ben. En zeker ga ik niet betalen voor een app.

Pennen. Ik heb een vulpen en een balpen, allebei zijn ze hervulbaar dus op
vulling na, hoef ik nooit een zak met 10 bic’s te kopen en er 9 kwijt te raken
in de eerste drie dagen dat ik ze heb.

Handtassen. Ik heb drie jaar geleden een mooi exemplaar gekocht bij Nicola Jane
op etsy, een handgemaakte, zeer afgeprijsde die er nog als nieuw uit ziet. Ik
gebruik hem niet veel meer dus ik weet niet of deze blijft, maar dit was de
laatste tas die ik kocht.

Sieraden. Ik heb mijn twee ringen en ketting met zwarte roos die ik van de man
kreeg alsmede mijn horloge altijd aan en dat is het. Ik heb een piepklein zakje
met wat nostalgische sieraden die ooit van mijn dochters worden maar verder
niet. De meeste sieraden, hoe prachtig ik ze ze ook vind, irriteren me al snel.
Ringen, armbanden, kettingen… en wat niet irriteert (piercings) daar ben ik –how
convenient- allergisch voor geworden.

Haarstylingspul. Ik was mijn haar en laat het drogen in de lucht. Eens in de
maand zet ik het in de henna. Ik heb geen føhn, eens in de zoveel tijd koop ik
een dik elastiek voor als ik mijn haar niet los wil dragen en verder doe ik er
niets mee. Ik ben geen mens voor een kapsel dat onderhouden moet worden,
speldjes en doekjes irriteren me en met stylingspullen heb ik geen idee wat ik
er mee zou moeten en ik wil het ook niet weten.

Oogschaduw. Zo jaren 80. Ik gebruikte lang een zilveren oogschaduw, tot dat me
ook niet meer paste, vond ik. Nu gebruik ik mascara en soms eyeliner. Lekker
simpel.

‘Theetjes’. Ik vind het idee van thee altijd veel leuker dan thee drinken. Het
enige dat ik graag drink is losse earl grey. Voor de kinderen heb ik wat
cafeïnevrije varianten voor ’s avonds maar ik ben gestopt met het idee dat ik
als ik maar leuke thee koop, ik thee ga drinken. Ik houd meer van de atmosfeer
en het van thee, dan van thee zelf.

Tijdschriften. Ik kan me echt niet herinneren wanneer ik voor het laatst er
eentje las, laat staan dat ik er eentje kocht. Ik krijg de ‘Vår fuglefauna’ van
de Noorse vogelbescherming. Dat dan weer wel.



Dingen voor aan de muur. Soms vind ik iets echt intens leuk en wil ik het
hebben-hebben, maar als ik even wacht verdwijnt die zin als sneeuw voor de zon.
Ik heb een metalen keltische levensboom en een metalen tak met vogeltjes en dat
is het enige dat er aan de muur hangt. Ik heb anderhalf jaar geleden twee mooie
zwart-wit afbeeldingen gekocht, een met een hert en een met een baby-uiltje. Ik
kan ze nog niet wegdoen maar ik heb ook geen zin om er grote lijsten voor te
kopen. Dat bedoel ik: alles wat ik koop, ben ik toch vroeg of laat zat, so why
bother at all….

Eten buiten de deur. Afgezien van een ijsje bij de ijskiosk, eten we nooit
ergens anders dan thuis. Heel soms bij vrienden maar nooit wordt ons eten door
iemand die daarvoor betaald wordt, geserveerd. Ik zie de lol niet van wachten op
eten dat ik zelf beter maak voor een tiende van de prijs, geveinsde
vriendelijkheid van bediening, wachten op een vergeten vork etc. Ik vind het
leuk als mensen bij ons komen eten, gezellig en ik geef iedereen het beste dat
we hebben maar zelf naar een restaurant gaan is aan mij niet besteed.

Kinderspeelgoed. De kinderen krijgen van mijn ouders zo nu en dan wat
opgestuurd. Meestal stiften, knutselspullen of ze mogen iets uitzoeken zoals een
spelletje voor de nintendo maar groot speelgoed kopen we niet. Althans, geen
poppenhuizen, barbiecampers, schietgeweren, waterpistolen en zulks. Ze hebben
wel een (gratis) speelhuisje gekregen en de man heeft een opblaasboot met een
klein motortje op de kop getikt voor de oudste twee maar dat is anders In elk
geval kunnen ze daarmee zelf verzinnen wat ze doen, of ze  kunnen zelf de
scherenkust ontdekken vanaf het water, hoe tof is dat.

Wegwerpdingen. En dingen in een enkele verpakking. Scheermessen, doekjes, per 1
verpakte snacks… al die dingen waar je tussen een paar seconden tot een paar uur
mee doet waarna je het weg moet doen. Ik heb een Hydroflask voor iedereen een,
die altijd mee gaat en soms de tegenwoordigheid van geest om een doekje mee te
nemen dat we nat kunnen maken in het geval van kleefhanden.

Gadgets. Ik heb een simpele nokia om te bellen en gebruik de smartphone alleen
voor dingen die anders veel gedoe zouden zijn, zoals een document doormailen
naar iemand bijvoorbeeld. Mijn kindle van drie jaar oud doet het nog prima en
het scheelt me tonnen aan papier dat ik die gebruik. Verder doe ik niet aan
handige dingen met internetverbinding, of electronische dingen, op het meest
gebruikelijke na.

Creditcard. Hier hebben we een visa debitcard, die we gebruiken als we niet cash
betalen. Geen credit, ik heb een hekel aan dingen verschuldigd zijn.

Televisie. We hebben een scherm voor de spelcomputer, geen televisie. Ik kijk
geen msm, al 12 jaar niet meer. Films kijken we op de laptop.

Speciale kleding voor gelegenheden. Want er zijn niet zo veel gelegenheden, is
het wel? Maar ook daarvoor deed ik al genoeg moeite ze te vermijden. Ik heb een
zwarte knielange jurk van stevige stof met een kanten randje die ik kan
gebruiken als ik onverhoopt ergens netjes zou moeten verschijnen maar die is ook
al jaren onderdeel van mijn capsule wardrobe.

Workout spullen. Ik heb een kettlebell, die ik al lang niet meer heb aangeraakt
overigens. Ik ga liever wandelen dan rennen. Soms til ik zware dingen en ik ben
bijna altijd wel in beweging, in de tuin of in huis of boodschappen doen voor
zes mensen of… Maar aan sport doe ik niet. Als ik dat zou willen trek ik een
legging en een groot t-shirt van de man aan en ben ik goed om te gaan. Ik koop
niet eerst een yogamat, twee paar schoenen, een top en een hartslagmeter als ik
bedenk dat ik eens iets ‘sportiefs’ zou moeten doen.

Giftige cosmetica. Het is zo gekocht, die leuke oogschaduw of lippenstift maar
niet zelden komt het uit China, vol met wie weet wat, en ook gemaakt in Europa
is geen garantie voor een gifvrije maquillage. Op ewg.org kan je checken wat er
in je sminke zit en of het verdacht wordt van vreemde ‘bijwerkingen’.
Onthullend, in veel gevallen. Ik houd het bij dr. Hauschka op mijn ogen en Paese
voor andere dingen. Verder gebruik ik simpele zeep en shampoo zonder rommel en
olie om te smeren.

Sjemiese schoonmaakspullen. Want als je je huis enigszins schoon houdt, hoef je
nooit naar chemische rommel te grijpen.

Wijn en bier. Althans, niet kant en klaar. Want 3 x zo duur in het geval van
bier, en van wijn nog ernstiger. We betalen genoeg skatt, bedankt.

Bloemen en planten. Ik kocht soms een bos witte tulpen, als ze niet meer dan 30
kr kosten maar ik ben al in geen tijden bij de kea geweest, de enige plek waar
ze enigszins betaalbaar groen hebben. Mijn planten overleven meestal de winter
niet, wegens te koud en te donker denk ik. Alleen de zamioculas doet het als een
gek dus die blijft, zo lang ie het doet.

Laptop. Mijn laptop overleed vorig jaar ofzo. Sindsdien doen de man en ik samen
met eentje. Dat betekent dat ik ’s avonds, als de kinderen op bed liggen geen
stukjes kan typen over het algemeen, maar och… Ik heb geen zin in om veel geld
uit te geven aan iets dat over een paar jaar ook weer kapot is. Het gaat prima
zo.

En zo is er nog veel meer. Het leven is makkelijker als je heel veel dingen kan
laten voor wat ze zijn.




MEEBUIGEN, NIET MEEDOEN.

17 augustus 2021 valhalla

Gisteren viel er brief van de ‘overlege’ in mijn inbox. De opperdokter, van de
gemeente. Het coronagevaar heeft hier codes en groen betekent niet dat er niets
aan de hand is maar ‘niets aan de hand’ is klaarblijkelijk geen optie meer.

De scholen beginnen allemaal ‘groen’ en men wil een zo gewoon mogelijke
schooldag voor de kinderen garanderen. Hoe? Als er iemand in een klas
bijvoorbeeld positief getest wordt, moeten alle nærkontakter zich of laten
testen (drie maal) of tien dagen in ‘ordinær hjemmekarantene’. Als je als ouder
tegen testen bent, moet je dat terstond melden. Niet andersom natuurlijk, dat de
school of het kdv moet vragen of er met een wattenstok achter in neus van het
kind mag worden gepoerd. Dat stadium zijn we reeds lang gepasseerd.

Ik schreef een giftige e-mail naar school en verwijderde deze weer. Het
schrijven ervan, net zoals ik soms een blogpost schrijf om af te reageren,
luchtte al op.

Ik stuur vandaag een berichtje naar de scholen dat mijn kinderen onder geen
beding getest mogen worden. Verder maken we er gewoon het beste van als ze in
‘gewone thuisquarantaine’ moeten, alsof daar iets gewoon aan is. Ons hebben ze
er niet mee, ik heb geen baan waar ik moet verschijnen waardoor ik me in vijftig
bochten moet wringen.

Het systeem zo veel mogelijk negeren, in plaats van er tegen te vechten. De
brief voor de aankondiging om thuisonderwijs te gaan doen, staat klaar voor als
het te gek wordt. Ik moet er echter ook voor waken om niet als een kikker
langzaam gekookt te worden en ook mijn idee van ‘normaal’ en ‘mee te leven’
steeds meer op te schuiven.

Zal ook wel niet gebeuren. Ik zei pasgeleden tegen de man dat ik wat minder
meegaand zou willen zijn. Hij moest heel hard lachen.

Het heeft geen zin om een leraar begrip voor mijn standpunt te laten opbrengen
als deze in de waan is dat NRK hem of haar evenwichtig en objectief nieuws
brengt, laat staan een hele school of iedereen bij de gemeente.

Het enige dat ik kan doen is mijn waarheid blijven uitspreken als het zo ter
sprake komt, niet meewerken aan de belachelijke maatregelen en de folders van de
stichting Vrije Vaccinkeuze uitdelen in de hoop dat meer mensen wakker worden.
Vriendelijk blijven lachen, ook al heb ik geen idee of mensen teruglachen achter
die verfoeilijke lappen.

Goede verandering komt uiteindelijk nooit omdat wij de mensen de overheid
beïnvloeden (als stemmen effect had was het wel verboden) maar omdat we samen
verandering eisen door simpelweg weigeren nog langer mee te doen, de beste
manier om te protesteren.

En dat is veel relaxter. Makkelijker. Effectiever, vooral.

 * Niet meedoen aan de testmaatschappij. Nu niet, nooit niet.
 * Aardig blijven. Boos zijn kost veel te veel energie. Het niet proberen te
   veranderen.
 * Geen mondkapjes, antibac, ‘vaccins’ of andere gekkigheid. Geen 1,5 meter.
   Geen elleboogjes.
 * Genoeg is genoeg: thuisonderwijs is een reële optie en dat was ook een van de
   redenen om hier te willen wonen.
 * De winkels vermijden die meedoen aan de gekkigheid, van gemondkapt personeel
   tot allerlei woke-gedrag.
 * Supermarkten en ketenwinkels vermijden waar mogelijk.
 * Zo min mogelijk geld op de bank hebben staan.
 * Minder afhankelijk zijn van het systeem, van stroom, van de input van nieuwe
   spullen etc.
 * Mijn energie bewaren voor dingen die wel nuttig en fijn zijn.
 * Nuttige dingen doen. Vogels kijken, wandelen, de fijne mensen opzoeken en
   aandacht geven.

Deze documentaire nog een keer kijken. Ik kan er weinig mee op praktisch niveau
maar dat komt misschien nog wel, haha. Echt, aanrader. Gaat ook over regeringen,
protesteren, onrecht etc.








MEER ECHTE EENVOUD, EEN IJSJE EN KOOPSTOP.

16 augustus 2021 valhalla
 * 
 * 
 * 
 * 
 * 
 * 
 * 
 * 
 * 
 * 
 * 
 * 
 * 
 * 
 * 

Dit weekend haalde de man de laatste delen van het kippenhok op. Het is ZO
vreselijk veel hout! Maar hij heeft deze week twee dagen vrij, dus hopelijk
kunnen we het in elk geval klaarmaken voor een aantal kippen.

De kinderen zet ik vandaag aan het werk om uit alle planken spijkers te
verwijderen. Het kinderspeelhuisje staat in elk geval wel opgebouwd en in elkaar
en is klaar om geverfd te worden. Er moeten een nieuwe veranda (met planken die
we nog hebben) en dakbedekking op en dan kunnen de kinderen er in wonen spelen.

Gisteren gingen we voor de laatste keer om een ijsje in Brekkestø voor de
kinderen. Qua laatste weekend van de vakantie ofzo. Het was heel de weg nogal
dreigend maar uiteindelijk was het toch aangenaam weer. Wel zijn er heel de tijd
de meest onverwachte onweers- en regenbuien. Mooi, maar wel onpraktisch als je
buiten aan het klussen bent.

Ik lees nu een geweldig boek over een stel dat een off grid huisje met heel veel
grond koopt vlakbij de Pyreneeën. Het doet me altijd goed om voorbeelden uit het
echte leven te lezen waarin mensen met veel minder leven en het ook goed hebben.
Het is een paar maanden gelegen gepubliceerd en geschreven ten tijde van Brexit
en C., dus het voelt niet als een document uit een wereld die niet meer bestaat.

From now on their lives would be simple, pared back to the basics, but they
found that an off-grid lifestyle was by no means an uncomfortable experience.
Responsibilities didn’t disappear but they changed, becoming less onerous. There
was more time to think, and to appreciate the natural world around them. Living
in such rural isolation, each day brought something new to marvel at: deer
browsing in the field at dusk, salamanders on the doorstep, owls calling by
night.

Het klinkt heerlijk. Ik verlang ook steeds meer naar echte eenvoud. Ik vraag me
af waarom ik nog spullen houd die ik misschien 10% of minder van de tijd
gebruik. Natuurlijk, in sommige gevallen is dat uiterst handig. Een trechter,
mijn grote rugzak of bijl gebruik ik niet dagelijks en in sommige gevallen
gebruik ik dingen maanden achter elkaar niet, tot ik ze wel nodig heb maar er is
nog genoeg dat ik nooit echt nodig-nodig heb en waar ik geen aandacht meer aan
wil besteden.

Mijn houding ten opzichte van de spullen verandert. De dingen zijn nog even
nuttig, of nutteloos als een maand geleden, maar ik vraag me af of ze nog een
plek hebben in mijn leven. Het is niet meer: is dit nuttig in de zin van handig
of mooi maar meer van: zou ik dit meenemen als ik nu naar mijn droomhuis (een
klein cottage of houten huisje midden in het bos) zou verhuizen?

Het antwoord is verrassend vaak negatief. Hoewel ‘nee’ betekent dat ik het met
een gerust hart weg kan doen, dus eigenlijk positief

Wat er weg ging? Glazen, dunne kanten gordijnen (ik heb dikke witte katoenen om
de warmte nu, tocht en inkijk straks daadwerkelijk buiten te houden), een deel
knutselspullen zoals porseleinverf, voor 80% opgebruikte stickervellen), de
ehbo-koffer (alles was tot 2012 goed, ik kocht een compacter en evengoed
uitgerust exemplaar), kleding en nog meer kleding, donkere lippenstift (het doet
me ouder lijken dan ik ben), rommel uit de koelkast (toch fijn dat mijn zoon een
pak melk met de dop er niet goed op bovenin legde), kinderboeken die we ook bij
de bieb of online kunnen lezen (ik houd de ‘klassiekers’), textiel en kussens,
een houten kist, blikjes, ladeverdelers (er is niets meer te verdelen),
cupcakevormen, de manden van mijn draadmandstatief (het ding zakte door zijn
hoeven onder het gigantische gewicht van crackers, een paar pakken muesli en wat
zakjes met noten en gedroogd fruit), een kast, nog een kast (want niets meer om
erin te zetten), bakblikken (ik bak toch meestal in pannen of ovenschaal) en nog
wat losse dingetjes.

Een boot zinkt niet door het water om hem heen maar door het water dat erin is.
En de beste manier om te blijven drijven is door overbodige ballast overboord te
gooien.



bron: https://www.enkiquotes.com/three-men-in-a-boat-quotes.html

Altijd als ik bedenk wat het belangrijkste, het enige ,in mijn leven is,
verwondert het me dat het lijstje zo vreselijk kort is. Zo eenvoudig. Gezin, dak
boven ons hoofd, te eten, hout voor in de kachel.

Natuurlijk zijn sommige dingen handige hulpmiddelen en zijn er dingen voor het
leuk maar belangrijk, zijn ze geenszins. Dus waarom zou ik ze meer aandacht
geven dan strikt noodzakelijk?

En dat weet ik al langer, daarom leven we zoals we leven. De contrasten tussen
noodzakelijk en niet noodzakelijk zijn alleen nog scherper aan het worden, de
laatste tijd.

Ik kan van alles bewaren voor ooit, vanwege de situatie in de wereld. Maar zoals
Thoreau zei:

“It is desirable that a man live in all respects so simply and preparedly that
if an enemy take the town... he can walk out the gate empty-handed and without
anxiety.”

Vasthouden aan dingen zonder specifiek voor de onvoorziene toekomst is naar mijn
idee nog altijd nutteloos. Er zijn nuttige dingen voor ‘stel dat’. Een
waterfilter, een fluitketel, een gaskacheltje. Er zijn nutteloze dingen voor
‘stel dat’. 40 handdoeken, een paar knellende schoenen en lekkende snelkookpan
op zolder.

En er zijn dingen die gewoonweg overbodig zijn. Dingen waar we absoluut wel iets
aan zouden kunnen hebben, maar die niet van pas komen als je wil dat absolute
eenvoud je levenshouding is. Dingen waar je zonder enige moeite zonder kan.

Is het niet zonde? Nee. Ik ben niet van plan ze terug te kopen en het zijn
dingen die het afgelopen jaar hun nutteloosheid wel bewezen hebben. Niet omdat
ik ze nooit gebruikte maar omdat ik prima zonder kan.

Vanaf nu hebben we weer (heerlijk) een koopstop en kopen we niets anders dan het
strikt noodzakelijke. Groenten bij de groentenboer, vlees van boeren uit de
buurt, bulkgoederen bij de toko of de biologische bezorger en zo min mogelijk
bij de supermarkt. Andere winkels, fysiek of online, laten we fijn voor wat ze
zijn. De kringloop bezoek ik alleen nog bij de achteringang, om dingen te
doneren. Kringloopwinkelen is uiteindelijk in 90% van de gevallen, ook compleet
nutteloze consumptie.

De tijden waarin ik winkels en dingen kopen zo goed als helemaal kan vermijden,
zijn de tijden waarin ik me ook het beste voel. Het meest kalm. Relaxed. Door
links te laten liggen wat we niet nodig hebben worden we alleen maar sterker en
onafhankelijker.

En nu ga ik fijn een stukje in zee zwemmen!






MINIMALISME EN DE ‘WERKELIJKHEID’.

13 augustus 2021 valhalla

Vorige week schreef ik dat minimalisme voor mij een beetje voelde als iets uit
een andere wereld, een andere tijd. En enerzijds is het dat ook. Zo veel spullen
en zo veel keuze hebben dat je veel ervan niet eens gebruikt, niet waardeert en
dat je zelfs moeite moet doen om het buiten de deur te houden, in plaats van
binnen de deur te krijgen. En ik dacht daar nog eens over na en bedacht toen dat
het anders is.

Minimalisme, weinig nodig hebben, eenvoudig leven is, na een beetje opgeruimde
geest proberen te houden de beste ‘verzekering’ tegen onheil.

(en jullie weten hopelijk dat mijn blog een klein stukje van mijn leven is, dat
ik veel meer niet vertel dan wel en dat ik dingen schrijf om mijn hart te
luchten over dingen die me bezig houden of te binnen schieten en soms ter
recreatie, niet om de betweter uit te hangen of te laten zien hoe
superduperminimalist ik ben -en plz klik op deze link om meer meer meer spullen
te kopen)

Het gaat me er niet om om geld over te houden met een minimalistische
levensstijl. Tevreden zijn met minder komt uiteindelijk ook met een prijs en
bovendien leven we eenvoudig aan de ene kant, om het over de balk te gooien te
kunnen doen wat we willen aan de andere kant. Maar we beseffen ons terdege dat
dit luxe zaken zijn die we, als het moet, ook kunnen laten want zonder die
dingen, hebben we het ook goed, op alle vlakken.

Ik bedoel, als ik geld zou willen hebben zou ik wel 35 uur per week gaan werken
en me voor 3,5 miljoen kronen in de schulden steken

Als ik zie waar de meeste mensen nog steeds mee bezig zijn snap ik dat ze geen
mogelijkheid hebben om buiten de gebaande paden te wandelen. De oogkleppen
zitten stevig op en het enige dat gezien wordt is een nieuwe televisie,
recreationeel winkelen, een eigen vakantiehuis, een grotere auto (dan de buren),
een beter huis en een nog iets hogere schuld waardoor we nog iets meer
afhankelijk worden van baas en bank maar we hebben zo geleerd dat dat het pad
naar geluk is dat we ons niet eens durven afvragen of meer altijd meer is, of
misschien juist minder van het goede.

Altijd maar druk met het vergaren van meer. Door harder te werken, door het huis
maar weer eens op te knappen omdat het niet helemaal naar de zin was, door meer
kleding te kopen om je goed te voelen terwijl je je eigenlijk veel beter zou
voelen met tien kilo minder om het middel, door de kinderen op nog meer clubjes
te doen, door nog een abonnement te nemen op een tijdschrift of nog een app te
kopen want stel nou eens dat je vijf minuten de tijd zou nemen om na te gaan wat
je echt voelt.



Wat je voelt. Van binnen. Niet wat je denkt of vindt van iets dat je op je
scherm zag maar gewoon… eens even probeert alle prikkels van buitenaf te laten
zijn voor wat ze zijn. Als je nog een maand te leven had, zou je dan tevreden
zijn met hoe je je leven hebt geleefd? Als je je leven nog 40 jaar op deze
manier moet leven, is dat een aantrekkelijke gedachte? Wat zou je echt willen?
Draait het leven om geld en status, om ploeteren en hide-hustling en
concurrentie met anderen om dingen die over een week, een maand of tien jaar
volkomen belachelijk bleken te zijn? (en het nu ook al zijn?)

Het is zo belangrijk je leven te leven vanuit jezelf. Natuurlijk zijn we
allemaal afhankelijk van elkaar en dat is goed. We zijn niet gemaakt om allemaal
als individu tegen elkaar te concurreren voor een paar centen of om iets hoger
op de apenrots te mogen zitten maar om samen te werken en mooie dingen te doen.

De meeste mensen weten niet eens wie ze zijn. Wat ze zelf vinden. Wat hun
voorkeuren zijn. Hun prioriteiten. Wat ze willen in het leven.

Het is intense armoede, de manier waarop de meesten van ons bestaan. De
materiële weelde is overdadiger dan ooit maar de geestelijke rijkdom is bij de
meesten ver te zoeken. We moeten gelukkig zijn. We moeten blij zijn. We moeten
laten zien ook hoe goed we het hebben. En er is maar een manier om dag te
bewerkstelligen.

Zoals Jiddu Krishnamurti zei: het is geen teken van gezondheid om goed aangepast
te zijn aan het leven in een uitgesproken zieke samenleving.

Stop er dan mee.

Ja, ik denk dat de komende jaren lastig worden, zeker voor wie nog wanhopig
vastklampt aan het leven zoals we dat eens kenden met de schijnvrijheid van het
kunnen kiezen wat je draagt, met wie je het bed deelt en de 50 soorten margarine
in de supermarkt. Ik denk ook dat niets eeuwig duurt en dat er een ‘clash’ zal
komen tussen de mensen bij wie de (mede)menselijkheid nog niet is vervangen door
een app en ‘het systeem’.

We zijn tot zo veel meer in staat dan we denken en dat geldt net zo goed voor
mij. Dat het niet lijkt alsof ik mezelf volledig vrijpleit van oogkleppen of
mezelf in dat opzicht verheven voel boven de rest. We zijn allemaal kinderen van
onze tijd, allemaal imperfect, allemaal op zoek.



De wereld die ons wordt voorgehouden, is een grote vervalsing van de
werkelijkheid. Niets meer dan dat. Er is geen waarheid, geen geluk en geen
schoonheid in het vergaren van meer, meer, meer.

Als we ons stapje voor stapje ontdoen van die onwerkelijkheid, ontdekken we wie
we zijn. Wat echt belangrijk is.

Wie zou je zijn als je alles verloor wat je had?

Ik zou graag nog dit (hoopvolle) filmpje willen delen, laat je niet afschrikken
door de clickbaitige titel. In de ondertitels staat Antifa, maar dat moet witiko
zijn.



en deze, voor de goede vibes:





DE LAATSTE DAGEN….

12 augustus 2021 valhalla

De dag begon interessant en bovenal veel te vroeg. Een van de katten was door
een open raam naar buiten gegaan en zat gezellig onder het slaapkamerraam een
muis te eten. Ik kon niet meer slapen en ging er om kwart voor zes maar uit en
liet de kat binnen, die vervolgens de muis en de rest van zijn maag uitspuugde,
naast mij en mijn eerste bakje koffie. Gelukkig niet op het vloerkleed of een
dekbed: supersympathieke Molly!



Ik heb de vriezer ontdooid en we hebben alle maaltijden die ik er in de loop der
tijd in had verzameld, opgegeten. We hebben een vrieskist en dat is heel handig,
ware het niet dat sommige dingen naar de bodem verdwijnen en daar voor altijd
blijven, mits je eens in de paar maanden de boel eruit haalt en ermee doet wat
je moet doen.

De afgelopen dagen rommelde ik wat in en om het huis. Gisteren en vandaag
gebruikte ik om flink te ontrommelen, de ontrommel bij de kringloop in te
leveren en de tuin verder netjes te maken. Ik accepteer maar dat er hier altijd
van alles om het huis ligt. Projecten van de man, voor hemzelf (een auto), voor
de kinderen (een rubberbootje met motortje, speelhuisje) en voor mij (kippenhok)
maar voor het oog moet het netjes zijn. We kochten goed tuingereedschap en alles
ziet er weer keurig uit.

Zoals je kan zien aan mijn foto’s: ik heb enigszins een ‘change of scenery’
nodig! Ik ben graag thuis en de afgelopen tijd was er meer dan genoeg te doen
maar ik mis het om er even uit te zijn. Een ander bos, een ander stuk water, een
nieuwe rots..

Komend weekend moeten er ook weer een speelhuis en kippenhok gebouwd worden,
gegrild met vrienden en de kinderen willen nog eenmaal een mega-ijsje eten in
Brekkestø voor de landhandel (een soort kleine buurtsuper) weer sluit, want
alleen open in de zomervakantie en ik zei okee dan.

Volgend weekend is alles weer (even) ‘normaal'(ish). Het huis is weer heerlijk
minimaal, volgende week begint school weer op donderdag en heb ik eens niet 14
uur per dag een boel mensen om me heen. Ik ben er na twee maanden toch best wel
aan toe om eens alleen te zijn voor een paar uur, hoe gek het ook is dat na 13,5
jaar er straks geen kleine kindjes in huis zijn en hoe zeer ik dat ook wel zal
missen.

Jaja. Ondertussen stijgen stroomprijzen naar ongekende hoogten. Nu 95 øre per
kWh en dat is dubbel zo duur als normaal en zelfs flink duurder dan in de
winter.

Ik moet nu echt heel serieus werk maken van opletten. Bijvoorbeeld: elke dag een
beetje (wel…. niet met afgeladen trommels) wassen, werkt beter dan in een keer
veel omdat er dan twee wasrekken volhangen die ik op een regenachtige dag
nauwelijks droog krijg en op twee regenachtige dagen nog amper, zeker nu de
houtkachel nog niet brandt. De man kocht een dichthoudding voor de deur van de
oven…. en ik moet strikter zijn op het gebruik van servies en glazen door de
kinderen ivm afwassen of vaatwasser. Slowcooken scheelt ook weer afwas, want
alles in een grote pan

En ik wilde nog veel meer typen maar nu ben ik moe doei.






BERICHTENNAVIGATIE

Oudere berichten


PAGINA’S

 * Over
 * BLOG


TAGS

henna minimalisme opruimen

Zoek naar:


ARCHIEF

Archief Maand selecteren augustus 2021 juli 2021 juni 2021 mei 2021


VOLG BLOG VIA E-MAIL

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over
nieuwe berichten te ontvangen.

E-mailadres:

Volg


OUDE BLOGBERICHTEN

Oude Rommel!

Blog op WordPress.com.
Terug naar boven

Minimalistisch Leven
Blog op WordPress.com.
 

Reacties laden....

 


Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.


 * VolgVolgend
    * Minimalistisch Leven
      Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.

 *  * Minimalistisch Leven
    * Aanpassen
    * VolgVolgend
    * Aanmelden
    * Inloggen
    * Deze inhoud rapporteren
    * Beheer abonnementen
    * Deze balk inklappen