mail.radiowydminyquestion.mynetly.com Open in urlscan Pro
207.244.240.126  Public Scan

Form analysis
0 forms found in the DOM

Text Content

Submit Express Local SEO

Za popowych uważa się więc, niezależnie od stylu muzyki, tych artystów, którzy
tworzą swoją muzykę kierując się wyłącznie gustami publiczności i całkowicie
rezygnują z prób przekazywania jakichś głębszych wartości[7]. Artystów, którzy
się do tego oficjalnie przyznają, jest jednak niewielu i większość stara się
dodawać do tworzonej przez siebie muzyki jakiś rodzaj „ideologii”. Dodatkowo
wielu artystów, którzy u zarania swojej działalności byli dla pewnych kręgów
odbiorców „kultowi” i „alternatywni”, po osiągnięciu sukcesu przestają być za
takich uważani, mimo że bardzo często ich muzyka się nie zmienia, lecz tylko
staje się popularna i modna, by nie rzec - spowszedniała. W efekcie odróżnienie
„popu” od „nie popu” na bazie tej definicji jest często bardzo trudne i
zaliczenie jakiegoś artysty do jednej z tych kategorii zależy od punktu
widzenia.
Fakt, że muzyka pop jest „produkowana” dla czystej przyjemności słuchania, nie
oznacza, że jest muzyką cechującą się amatorstwem. Wręcz przeciwnie, w produkcję
piosenek pop zaangażowani są zazwyczaj profesjonaliści: tekściarze,
kompozytorzy, choreografowie i muzycy sesyjni.
W roku 1993 rozpoczęło działalność pierwsze radio internetowe. Obecnie ponad 20
tysięcy stacji radiowych można słuchać przez Internet, a niektórych tylko
tam[2].
W węższym zakresie popem nazywa się bardziej „miękki” i nastawiony na masowego
odbiorcę odłam muzyki rockowej, charakteryzujący się prostotą, melodyjnością i
szerszym niż w klasycznej muzyce rockowej użyciem syntezatorów i studyjnych
technik nagraniowych[5]. Często style popowe są „łagodniejszymi” odmianami
pierwotnych stylów wyrosłych z różnych odmian muzyki rozrywkowej (nie tylko
rockowej), lub kombinacjami tych odmian tak zestawianymi, aby usunąć brzmienia
nietolerowane w danym momencie przez większość potencjalnych słuchaczy, oraz aby
zachować brzmienia, które są aktualnie modne. Encyklopedia wydawnictwa
Kluszczyński z 2009 roku definiuje muzykę pop, jako rytmiczną muzykę
instrumentalno-wokalną, często o charakterze tanecznym utrzymaną w tonacjach
durowych o prostej strukturze rytmicznej i melodycznej z powierzchownymi
zapożyczeniami z różnych stylów muzycznych tworzonej w celach komercyjnych[6],
natomiast encyklopedia wydawnictwa PWN definiuje muzykę pop jako każdy rodzaj
muzyki rozrywkowej[3].

. 27 lipca 1896 roku zainstalowano sprzęt nadawczy na dachu Poczty Głównej w
Londynie. Odbiornik z drukarką Morse’a umieszczono na dachu odległego o kilometr
budynku. Sam Guglielmo operował kluczem telegraficznym, a widzowie przy drukarce
mogli odczytać przekazywany tekst. Zdarzenie to uznane zostało za pierwszą
publiczną próbę radia. Następnie, w roku 1899 odbyła się próba przekazu sygnału
przez kanał La Manche. Jeszcze później, w roku 1901 przekazano wiadomość przez
Ocean Atlantycki z Kanady do Anglii. Pierwszym sygnałem, który przesłano przez
Atlantyk była litera „S” alfabetu Morse’a.
Konkurentem do tytułu wynalazcy był także rosyjski fizyk Aleksandr Popow. W dniu
7 maja 1895 roku, w czasie posiedzenia Rosyjskiego Towarzystwa
Fizyko-Chemicznego w Petersburgu, przedstawił pracę pt. „O stosunku proszków
metalowych do drgań elektrycznych” i po raz pierwszy przedstawił publicznie
przyrząd do wykrywania i rejestracji drgań elektrycznych. Głównym zadaniem
przyrządu było jednak wykrywanie burz. Potrafił robić to z odległości 30 km. 24
marca 1896 roku udało się Popowowi nawiązać łączność radiową i przekazać
telegraficznie znaki na odległość ponad 250 metrów.
Radio służyło początkowo do przekazywania znaków alfabetu Morse’a, a następnie
dźwięku.

Tesla opracował konstrukcję cewki wysokonapięciowej, wysyłającej silne fale
elektromagnetyczne i zaczął pracować nad urządzeniem, które mogłoby te fale
odbierać. Jego patent na urządzenie do przesyłania i odbioru fal
elektromagnetycznych był gotowy w 1900 roku, jednak ubiegł go w tym o kilka dni
Marconi. Tesla walczył z Marconim o patent na radio, dowodząc, że jego wynalazek
stosuje bez jego zgody wcześniej opatentowaną przez siebie cewkę, ale długie
procesowanie się doprowadziło Teslę do bankructwa. Ostatecznie dobił go fakt
przyznania Marconiemu nagrody Nobla za skonstruowanie radia, mimo iż korzystał
on przy tym z teorii stworzonych przez Teslę. Ironią losu jest to, że
ostatecznie odwołanie Nikoli Tesli w sprawie patentu na radio do sądu
najwyższego USA zostało wygrane już po jego śmierci w 1943 roku.
Guglielmo Marconi, syn włoskiego kupca z Lombardii, rozpoczął doświadczenia z
przesyłaniem i odbiorem fal radiowych w roku 1894. Pracując w amatorskich
warunkach - i częściowo w tajemnicy przed ojcem - uzyskał we wrześniu 1895 roku
łączność radiową na odległość 1 kilometra. Nie widząc zainteresowania swoim
wynalazkiem we Włoszech, wyjechał w lutym 1896 do Anglii. Z pomocą krewnych
(matka Guglielma, Annie była Irlandką) trafił do naczelnego inżyniera Poczty
Brytyjskiej.
Muzyka jest jednym z przejawów ludzkiej kultury. Można przyjąć, że muzyka od
zawsze towarzyszyła człowiekowi w pracy, zabawie, odpoczynku oraz w obrzędach,
najpewniej również od początku łączona była z tańcem i słowem. Z początku muzyka
służyła celom praktycznym - pomagała w pracy zespołowej, była formą komunikacji,
później stała się także elementem tożsamości zbiorowej. Z czasem wykształciła
się jako jedna z gałęzi sztuki.
Wynalazcą radia jest serbski inżynier Nikola Tesla. W 1943 Sąd Najwyższy Stanów
Zjednoczonych przyznał prawa patentowe Tesli[1]. Rozprawa rozstrzygnęła się po
śmierci wynalazcy, przez co powszechnie za twórcę radia uznaje się Guglielmo
Marconiego, mimo iż przyznał się on do wykorzystania wcześniejszych prac Tesli w
zbudowaniu radia.

Choć wymienione powyżej cechy opisują muzykę rockową, nie jest ona jednorodnym
gatunkiem. W istocie, w skrajnych przypadkach mamy do czynienia ze sprzecznymi
cechami. Z tego powodu wprowadzono mnogość kategorii dzielących poszczególne
podgatunki i style istniejące w ramach głównego gatunku. Klasyfikowanie takie
jest niezwykle trudne i zwodnicze ze względu na wielką dynamikę, z jaką ten
gatunek się rozwija oraz postawy indywidualistyczne twórców. Mimo to wyróżniono
kilkanaście podgatunków i wiele dziesiątek stylów, które pomagają sklasyfikować
tę różnorodność. Podział na gatunki i style jest czysto arbitralny.
Muzyka (gr. mousike, cz. hudba, staropol. gędźba) - sztuka organizacji struktur
dźwiękowych w czasie. Jedna z dziedzin sztuk pięknych, która wpływa na psychikę
człowieka przez dźwięki.
Struktury dźwiękowe składają się z zestawów fal akustycznych o celowo dobranych
częstotliwościach i amplitudach oraz ciszy pomiędzy nimi. Celem muzyki jest
samoekspresja oraz przekaz subiektywnych odczuć kompozytora lub wykonawcy który
ma wpływ na odczucia, reakcje i świadomość słuchacza przetwarzającego te
doznania w sposób zupełnie indywidualny. Od mowy ludzkiej różni się znacznie
większą abstrakcyjnością przekazywanych treści oraz wykorzystaniem oprócz głosu
ludzkiego również instrumentów muzycznych jak i wszelkich dźwięków
elektronicznych, naturalnych oraz nieartykułowanych.

Rock (ang. kołysać się gatunek muzyki rozrywkowej powstały w połowie XX wieku w
Stanach Zjednoczonych (który wytworzył wokół siebie krąg subkultury młodzieżowej
i ogólna nazwa szeregu stylów muzycznych, wywodzących się z rock and rolla oraz
rhythm and bluesa i bluesa. Sama nazwa „rock” jest skrótem od „rock and roll”,
choć można uznawać owe dwa pojęcia za odmienne od siebie gatunki muzyczne.
Wszystkie style rockowe charakteryzują się brzmieniem opartym na różnego rodzaju
gitarach (zwykle elektrycznych, elektrycznych basowych) i perkusji, z wyraźnie
zarysowanym rytmem i śpiewem, wywodzącym się z bluesa, oraz sposobem wolnej
improwizacji w trakcie grania utworów, wywodzącym się z jazzu. Ważną cechą
muzyki rockowej, nieobecną w muzyce poważnej, jest zespołowość w procesie
tworzenia; muzyka jest bowiem tworzona zespołowo i trudna do odtworzenia, gdy
nie jest grana przez oryginalny zespół (zob. tribute band), często jest też
zespołowo komponowana. Niekiedy w sposób dynamiczny, kiedy to zainicjowany motyw
muzyczny w serii jamów przetwarzany jest w utwór, który w swej końcowej fazie
rzadko przypomina swą wyjściową formę. W muzyce rockowej, podobnie jak w jazzie,
kompozytor i wykonawca to najczęściej ta sama osoba lub grupa osób, a
komponowanie i wykonywanie muzyki są często jednym procesem.

Już 3 listopada szkołę otwarto. Liczyła 21 uczni w klasach od pierwszej do
czwartej. Kierownikiem został nauczyciel Łyszczyński. Druga siłą pedagogiczną
była jego żona. Dzieci uczyły się pilnie. W ciągu roku szkolnego przerobiły
program dwóch klas. Na wiosnę 1946 otwarto świetlicę z dożywianiem, z której
korzystało 40 dzieci.
W latach międzywojennych szkoła w Wydminach miała 10 klas, w których jednak
wykładało zaledwie 4 nauczycieli. Jeden z nich nazywał się Radziwiłł.
Według spisu z 17 maja 1939 roku osiedle osiągnęło liczbę 2235 mieszkańców.
Zajmowało ono, wraz ze wspomnianymi majątkami ziemskimi, obszar 2017 ha. Po
niemiecku nazywało się Widminnen.
W Wydminach nie było wówczas prądu, ale jeden z osiedleńców, Piotr Miełdun,
zaczął wiązać przewody, aby doprowadzić światło z elektrowni w Ełku. Do pomocy
wziął Tatara i Juchnickiego. W trójkę uwinęli się szybko i w Wydminach zabłysły
żarówki.
W 1946r. ruszył także tartak urządzony w pomieszczeniach poniemieckiej fabryki
maszyn i narzędzi rolniczych. W tym samym czasie uruchomiono pocztę oraz
rozpoczęto instalowanie telefonów.
Pierwsze aparaty założono w gminie, na posterunku MO, w tartaku i spółdzielni,
która zaczęła się organizować jeszcze w październiku 1945r. i w tym czasie
należała do najbardziej prężnych jednostek handlowych.

Przystąpiono do tworzenia polskich placówek. Powstał zespół rybacki pod nazwą
Centrali Obrotu Produktami Rybnymi, który zorganizował inż. Rogoziński. Ryb nie
brakowało. Wożono je nawet do Warszawy. Centrala miała poniemieckie auto osobowe
i dwie ciężarówki marki Ford Canada przydzielone z UNRR-y. Korzystali z nich
mieszkańcy zabierając się przy okazji do Łuczan, tak wtedy nazywało się Giżycko,
albo do Białegostoku.
Na komunikację kolejową nie można było liczyć. Wprawdzie pociągi już kursowały,
ale nieregularnie. Stacja w Wydminach nie była jeszcze obsadzona przez
kolejarzy. Pociągi stawały przypadkowo. Komu udało się zabrać w drogę, mógł
dojechać do Olsztyna po 8 godzinach podróży.
Okolica zaludniała się powoli, ale systematycznie. Przybywali repatrianci z
Wileńszczyzny, Polski centralnej. Nie wszyscy zostawali. Ale błękitne jezioro
Wydmińskie, obramowane zielonym tatarakiem, zapewniało każdego, ze zło mija a
życie trwa niezmiennie.
W październiku 1945r. po opuszczeniu szkoły przez żołnierzy radzieckich szybko
zakrzątnięto się, aby dzieci mogły się w niej uczyć.

Wyzwolenie przyszło do Wydmin w czasie wielkiej styczniowej ofensywy Armii
Radzieckiej w 1945r. Po półtora wiekowej niewoli Mazury i Warmia wróciły do
Macierzy.
Teren wokół Wydmin, za wyjątkiem obecnej ulicy Grunwaldzkiej (wtedy
Markstrasse), był zaminowany, każde wykroczenie poza rejon groziło
niebezpieczeństwem.
W połowie lipca 1945r. mieszkało już 12 rodzin, przybyłych jako osiedleńcy.
Istniała polska komendantura, mieściła się na plebanii. Na wysokim maszcie
powiewała biało-czerwona flaga.
Funkcje komendanta, a zarazem burmistrza i wójta, sprawował Arseniusz Michajłow.
Sekundował mu w tym urzędowaniu Jan Niewęgłowski, jedyny wtedy urzędnik z
prawdziwego zdarzenia. Sołtysem był Aleksy Czerniak, który z niewoli u bauera
zwiał przed wyzwoleniem i po tułaczce wylądował w Wydminach.
Na posterunku MO, obok kościoła, czuwał nad bezpieczeństwem Marian Jenczelewski,
który znalazł się w Wydminach wraz z wojskiem radzieckim. Został pierwszym
milicjantem. W czerwcu 1945r. posterunek liczył już 25 ludzi. Komendantem był
najpierw Piotr Rynkiewicz, a po nim Paweł Głos. Milicjanci pomagali organizować
życie, przeganiali szabrowników, walczyli z bandami faszystowskimi. W 1946r.
dwóch z nich poległo w okolicy Szczybał i Orłowa, w miejscowości Pańska Wola,
gdzie faszystowscy bandyci spalili ich żywcem. Mord ten poruszył wszystkich
mieszkańców.
Przybywali kolejni osadnicy. Na zajmowanych domach wywieszali biało-czerwone
proporczyki, jako znak zamieszkania.

Przywilej lokacyjny dla Wydmin wystawił komtur z Pokarmina, Barnard von
Balzhofen, 28 kwietnia 1480 roku. Z tekstu przywileju wynika, że wieś istniała
już przed tą datą. Według przywileju 47 chłopów miało wziąć pod pług 54 włóki, 6
włók miało należeć do sołtysa.
W 1550 roku utworzona była już w Wydminach parafia katolicka, a w 1558 roku
także ewangelicka. W drugiej połowie XVI wieku powstaje tutaj szkoła.
Około 1750 roku Wydminy otrzymały prawa osady targowej (Marktrecht), co
przyczyniło się do szybszego rozwoju całej miejscowości. Liczba mieszkańców
stopniowo wzrastała. Powiększał się również areał gruntów. W 1781 roku do Wydmin
należało ponad 98 włók. Jedna włóka, czyli łan niemiecki od 22,6 do 25,8
hektara, czyli 98 włók od 2214,8 do 2528,4 ha.
W 1656 r. do Wydmin docierają Tatarzy pustosząc miejscowość.
W latach 1572, 1656, 1852 miejscowość niszczą duże pożary. W latach 1701 - 1711
Wydminy nawiedza groźna zaraza, która pochłania setki ofiar. W latach 1709 -
1710 jest nią dżuma, od której ginie 227 osób.
Podczas I wojny światowej Wydminy pustoszą działania frontowe. W 1914 roku
zniszczeniu ulega prawie 75 % zabudowy. W okresie międzywojennym Wydminy stają
się miejscowością o dużych walorach turystycznych i letniskowych. Ten charakter
zachowały również po II wojnie światowej.

Znaleziska archeologiczne dowodzą, że pierwsi ludzie pojawili się na terenie
obejmującym obecną gminę Wydminy w okresie neolitu, a więc między 4500 - 1700
p.n.e. Były to wędrujące grupy przybyszów z północnego wschodu (Bałtowie),
trudniących się myślistwem lub rybołówstwem.
Z czasem ich zajęciem stała się prymitywna uprawa ziemi.
Rok założenia Wydmin nie jest dokładnie znany. W zapiskach z 1340 roku
wymieniana jest nazwa jeziora Wedymin, a w 1381r. także miejscowości Wedem.
Hanneberg w swych "Erclerung der Preussischen Landtafel" jest zdania, że nazwa
Wydminy pochodzi od pruskiej nazwy Wydemyns. O dawnym istnieniu osady świadczą
również odkryte nad brzegiem jeziora szczątki osady palowej.
Dr Wojciech Kętrzyński pisze: "Bernard von Balzhofen nadaje w roku 1480
Nawirowi, sołtysowi, na prawie magdeburskim 60 włók ziemi nad jeziorem Wedmi i 6
włók sołeckich, a także "Die freie Fischerei in unseren Seen mit kleinen
Gezeuge" - czyli wolne rybołówstwo w naszych jeziorach małym narzędziem".
W końcu XIIIw. (około 1280 roku) obszar obecnej gminy Wydminy podbity został
przez krzyżaków. Zacięte walki spowodowały, że na ponad 100 lat ziemie te stały
się zupełnym pustkowiem.
Z późniejszych dokumentów wynika, że ruch ludności kupieckiej wraz z osadnictwem
przyczynił się do rozwoju Wydmin. Wędrujący kupcy i osadnicy zatrzymywali się
tutaj na noclegi. W połowie XV wieku istniały w Wydminach trzy gospody.

Gdzie leżą wydminy?
Wydminy wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim w powiecie
giżyckim w gminie Wydminy.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa
suwalskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Wydminy położona nad Jeziorem Wydmińskim, jest
wsią letniskową z ośrodkami wczasowymi i domami wypoczynkowymi.
Przez miejscowość przebiega linia kolejowa numer 38 Białystok Głomno. Na stacji
Wydminy zatrzymują się pociągi REGIO oraz sezonowe pociągi TLK.
Wieś została założona w tysiąc czterysta osiemdziesiątym roku. W czasie
pierwszej wojny światowej została zniszczona  po wojnie odbudowana. Turystyka
rozwijała się już w latach międzywojennych. Wtedy powstawały dwa hotele i cztery
restauracje.
Od piątego lipca tysiąc dziewięćset czterdziestego piątego roku do  dwudziestego
siudmego września tysiąc dziewięćset czterdziestego piątego roku Wydminy
posiadały prawa miejskie. W dwatysiące siedemnastym roku Rada Gminy Wydminy na
wniosek Wójta wystąpiła o nadanie praw miejskich do Rady Ministrów za
pośrednictwem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Wniosek uzyskał
jednak negatywną opinię Rady Ministrów wskutek nieprawidłowości w dokumentacji
geodezyjnej, negatywnej opinii wojewody warmińsko-mazurskiego, który stwierdził
między innymi niestarannie przeprowadzone konsultacje lokalne.
W dwutysięcznym dwunastym roku. w obrębie miejscowości wybudowane zostały trzy
wiatraki.


GRAMY W RADIU WYDMINY

RYNEK W WYDMINACH

PLAC W WYDMINACH


GMINA WYDMINY


RADIO QUESTION WYDMINY


WYDMINY




Pobierz plik w formacie: MP4, OGV WŁĄCZ RADIO WYDMINY QUESTION

Obejrzyj shoutbox

Imieniny: Bazylego, Bogusława, Oktawiana